در معناشناسی «لِسَانَ صِدْقٍ» در قرآن کریم، با هدف حل برخی مشکلات پیرامون تفسیرِ این ترکیب قرآنی بافتارِ دو آیۀ مربوط به آن مورد بررسی قرار گرفته است. این ترکیب قرآنی در دعای حضرت ابراهیم علیه السلام با دو قیدِ تکمیلیِ «لِی» و «فِی الآخِرین» همراه شده است: مفسران با هدف سازش دادن بین این دو قید، واژۀ «لِسَانَ» را به معانی مجازیِ «ستایش»، «یادکرد» و حتی در موردی آنرا به معنای «شهرت» دانستهاند، اما این معانی شاهد یا قرینهای از قرآن کریم ندارند. حرف «فِی» در قیدِ تکمیلیِ «فِی الآخِرین» به معنایِ «حَولَ (درباره)» است و معناشناسی ترکیبِ «لِسَانَ صِدْقٍ» نشان میدهد که واژه «لِسَانَ» در آن میتواند به معنایِ «کلام» یا «زبان» باشد؛ در احتمال نخست این ترکیب به کلامی که حاملِ وعده های پیامبرگونه و صادق دربارۀ پسینیان است، ارتباط پیدا میکند و در احتمال دوم بر زبانی که بیان کنندۀ وعده های پیامبرگونه و صادق دربارۀ پسینیان است، دلالت دارد.