[1]. ابنابیالاصبع مصری (1995). تحریرالتحبیر فی صناعه الشعر و النثر و بیان اعجاز القرآن. تحقیق: حفنی محمد شرف، قاهره، المجلس الاعلی للشؤنالاسلامیه.
[2]. ابناثیر، ضیاءالدین (1995). المثلالسائر فی ادب الکاتب و الشاعر. بیروت، المکتبه العصریه.
[3]. ابندرید، محمدبنحسن (1988). جمهرهاللغه. بیروت، دارالعلم للملایین.
[4]. ابنمنظور (1363). لسان العرب. قم، نشر ادب حوزه.
[5]. ابنجوزی، عبدالرحمنبنعلی (1422). زاد المسیر فی علم التفسیر. بیروت، دارالکتب العربی.
[6]. ابنعطیه، عبدالحقبنغالب (1422). المحررالوجیز فی تفسیرالکتابالعزیز. بیروت، دارالکتبالعلمیه، منشورات محمدعلی بیضون.
[7]. ابوزهره، محمد (؟). زهرهالتفاسیر. بیروت، دارالفکر.
[8]. آذرنوش، آذرتاش (1381). فرهنگ معاصر عربی - فارسی. چاپ: دوم، تهران، نشر نی.
[9]. بازرگان، عبدالعلی (1372). نظم قرآن. تهران، انتشارات قلم.
[10]. بقاعی، برهانالدین (1427). نظمالدرر فی تناسبالآیات و السور. چاپ: سوم، بیروت، دارالکتب العلمیه، منشورات محمدعلی بیضون.
[11]. تجلیل، جلیل (1367). جناس در پهنۀ ادب پارسی. مؤسسۀ مطالعات و تحقیقات فرهنگی.
[12]. تفتازانی، سعدالدین (1392). الاصباح فی شرح تلخیصالمفتاح المعروف بالمطول با حواشی ادیب دُرّه صوفی. قم، دارالحجه.
[13]. تهانوی، محمدعلی (1996). موسوعه کشاف اصطلاحاتالفنون و العلوم. بیروت، مکتبه لبنان ناشرون.
[14]. ثقفی تهرانی، محمد (1398). روان جاوید در تفسیر قرآن مجید. چاپ: دوم، تهران، برهان.
[15]. جعفری، یعقوب (1376). تفسیر کوثر. قم، موسسۀ انتشارات هجرت.
[16]. جمعه، حسین (2005). التقابلالجمالی فیالنصالقرآنی. دمشق، دارالنمیر.
[17]. چاووشی، حسین (1381). بلاغت از دیدگاه روان شناسی. قم، انتشارات خوشرو.
[18]. حقی بروسوی، اسماعیلبنمصطفی (؟). تفسیر روحالبیان. بیروت، دارالفکر.
[19]. حموی، ابنحجه (2006). خزانهالأدب و غایهالأرب. بیروت، المکتبهالعصریه.
[20]. خرقانی، حسن (1394). قرآن و زیبایی‌شناسی. چاپ: دوم، مشهد، دانشگاه علوم اسلامی رضوی.
[21]. ــــــــ (1398). زیباشناسی قرآن از نگاه بدیع. چاپ: دوم، مشهد، دانشگاه علوم اسلامی رضوی.
[22]. خرمدل، مصطفی (1384). تفسیر نور. چاپ: چهارم، تهران، احسان.
[23]. خطابی، محمد (1991). لسانیاتالنص: مدخل الی انسجامالخطاب. بیروت، المرکزالثقافیالعربی.
[24]. خطیب قزوینی (2003). الإیضاح فی علومالبلاغه: المعانی و البیان و البدیع. بیروت، دارالکتب العلمیه، منشورات محمدعلی بیضون.
[25]. خوئی، میرزا حبیبالله (؟). منهاجالبراعه فی شرح نهجالبلاغه. چاپ: چهارم، تهران، مکتبهالاسلامیه.
[26]. داد، سیما (1383). فرهنگ اصطلاحات ادبی. چاپ: دوم، تهران، انتشارات مروارید.
[27]. دهخدا، علیاکبر (1377). لغتنامه. چاپ دوم از دورۀ جدید، مؤسسۀ انتشارات و چاپ دانشگاه تهران.
[28]. راغب، عبدالسلام احمد (2001). وظیفهالصورهالفنیه فیالقرآنالکریم. حلب، فصلت.
[29]. زرکشی، بدرالدین (؟). البرهان فی علومالقرآن. تحقیق: محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت، دارالمعرفه.
[30]. سکاکی، ابویعقوب یوسفبنمحمدبنعلی (2000). مفتاحالعلوم. دارالکتبالعلمیه.
[31]. سعدی (1383). کلیات سعدی. تصحیح: بهاءالدین خرمشاهی، تهران، دوستان.
[32]. شحاته، عبدالله محمود (1369). اهداف و مقاصد سورههای قرآن کریم. دفتر نشر فرهنگ اسلامی.
[33]. شمیسا، سیروس (1386). نگاهی تازه به بدیع. تهران، نشر میترا.
[34]. شیخ امین، بکری (1991). البلاغهالعربیه فی ثوبها الجدید: علم البدیع. چاپ: دوم، بیروت، دارالعلم للملایین.
[35]. صابونی، محمدعلی (1421). صفوهالتفاسیر. بیروت، دارالفکر.
[36]. صباغ، توفیق (1385). پوششهای گفتاری در قرآن. ترجمه: سیدمحمدحسین مرعشی، تهران، نگاه معاصر.
[37]. صفوی، کورش (1397). درآمدی بر معنی‌شناسی. تهران، سورۀ مهر.
[38]. طباطبایی، محمد حسین (1390). المیزان فی تفسیر القرآن. چاپ: دوم، بیروت، مؤسسه اعلمی.
[39]. طبرسی، ابوعلی فضلبنحسن (1372). مجمعالبیان فی تفسیرالقرآن. چاپ: سوم، تهران، ناصرخسرو.
[40]. طریحی، فخرالدینبنمحمد (1375). مجمعالبحرین. محقق: احمد حسینی اشکوری، چاپ: سوم، تهران، مرتضوی.
[41]. طنطاوی، سیدمحمد (1997). التفسیرالوسیط للقرآنالکریم. قاهره، نهضه مصر.
[42]. عبدالمجید،جمال (2006). البدیع بینالبلاغهالعربیه و اللسانیاتالنصیه. مصر، الهیئهالمصریهالعامه للکتاب.
[43]. غریب، رز (1378). نقد بر مبنای زیبایی‌شناسی و تأثیر آن در نقد عربی. ترجمه: نجمه رجائی، مشهد، دانشگاه فردوسی، مؤسسۀ چاپ و انتشارات.
[44]. فتوحی، محمود (1385). بلاغت تصویر. تهران، سخن.
[45]. فخررازی، محمدبنعمر (1420). التفسیرالکبیر؛ مفاتیحالغیب. چاپ: سوم، بیروت، دار إحیاءالتراث العربی.
[46]. فرج، حسام احمد (2007). نظریه علمالنص. قاهره، مکتبهالآداب.
[47]. فضلالله، محمدحسین (1419). من وحیالقرآن. بیروت، دارالملاک.
[48]. فیروزآبادی، محمدبنیعقوب (1415). القاموسالمحیط. بیروت، دارالکتبالعلمیه.
[49]. قرائتی، محسن (1388). تفسیر نور. تهران، مرکز فرهنگی درسهایی از قرآن.
[50]. قرشی، علیاکبر (1371). قاموس قرآن. چاپ: ششم، تهران، دارالکتبالاسلامیه.
[51]. قمی، حاج شیخ عباس (1396). مفاتیحالجنان. تصحیح، تحقیق و ترجم: بنیاد پژوهشهای اسلامی.
[52]. قمی، علیبنابراهیم (1363). تفسیرالقمی. محقق: طیب موسوی جزایری، چاپ: سوم، قم، دارالکتاب.
[53]. کزّازی، میرجلالالدین (1373). زیباشناسی سخن پارسی: بدیع. تهران، کتاب ماد.
[54]. کلانتری، الیاس (1421). مختصرالمیزان فی تفسیرالقرآن. تهران، اسوه.
[55]. مدنی، علیخانبناحمد (1384). الطراز الأول و الکناز لما علیه من لغهالعربالمعول. مشهد، موسسه آلالبیت(ع) لاحیاءالتراث.
[56]. مدنی، علی صدرالدینبنمعصوم (1388). انوارالربیع فی انواعالبدیع. تحقیق: هادی شاکر شکر، نجف اشرف.
[57]. مکارم شیرازی، ناصر و همکاران (1374). تفسیر نمونه. تهران، دارالکتبالاسلامیه.
[58]. مطلوب، احمد (2000). معجم مصطلحات البلاغیه و تطورها. بیروت، مکتبه لبنان ناشرون.
[59]. میرزایی، نجفعلی (1376). فرهنگ اصطلاحات معاصر: عربی ـ فارسی. قم، دارالاعتصام.
[60]. نعّال، مختار فوزی (2003). موسوعه الألفاظ القرآنیه. حلب، مکتبه دارالتراث ـ دمشق، الیمامه.
[61]. نورگارد، نینا؛ بوسه، بئاتریکس؛ مونتورو، روسیو (1394). فرهنگ سبک‌شناسی. ترجمه: احمد رضا جمکرانی و مسعود فرهمندفر، تهران، مروارید.
[62]. هاشمی، احمد (1381). جواهر البلاغه. چاپ: پنجم، قم، مرکز مدیریت حوزۀ علمیۀ قم.
)