[1]. قرآنکریم.
[2]. الهیزاده، محمدحسین (1393). درسنامۀ تدبر موضوعی قرآن، مبادی، مبانی، روش و نمونه. مشهد، انتشارات مؤسسۀ فرهنگی تدبر در قرآن و سیره.
[3]. ابنتیمیه، احمدبنعبدالحلیم (1409). مقدمه فی اصول التفسیر. لبنان، بیروت، دار مکتبهالحیاه.
[4]. ابنجزیالکلبی، محمدبنأحمد (1415). التسهیل لعلوم التنزیل. تحقیق: محمدسالم هاشم، لبنان، بیروت، دارالکتبالعلمیه.
[5]. ابنشعبه حرانی، حسنبنعلی(1404ق). تحفالعقول. تصحیح: علیاکبر غفاری، چاپ دوم، قم، جامعۀ مدرسین.
[6]. احمدی، حبیبالله (1381). پژوهشی در علوم قرآن. چاپ چهارم، قم، فاطیما.
[7]. آلموسی، علی (1430). التدبر الموضوعی فی القرآنالکریم. لبنان، بیروت، دار کمیل للطباعه و النشر.
[8]. جلیلی، سیدهدایت (1372). روششناسی تفاسیر موضوعی قرآن. تهران، انتشارات کویر.
[9]. جوادی آملی، عبداللّه (1378). تسنیم تفسیر قرآن کریم. جلد1، قم، مرکز نشر اسراء.
[10]. حریری، محمدیوسف (1384). فرهنگ اصطلاحات قرآنی. چاپ دوم، قم، هجرت.
[11]. حرعاملی، محمدبنحسن (1409). وسائلالشیعه. قم، مؤسسۀ آلالبیت(ع).
[12]. حکیم، سیدمحمدباقر (1417). علوم القرآن. چاپ سوم، قم، مجمع الفکرالاسلامی.
[13]. الخضری، محمودراغب (2016). منهج التدبر الموضوعی المعاصر للقرآن الکریم. السعودیه، الریاض، مکتبهالتوبه.
[14]. خمینی، سیدروحالله (1387). آدابالصلاه، آداب نماز. چاپ پانزدهم، تهران، مؤسسۀتنظیم و نشر آثار امام خمینی(ره).
[15]. الذهبی، محمدحسین(؟). التفسیر و المفسرون. جلد1، لبنان، بیروت، دار احیاءالتراثالعربی.
[16]. رجبی، محمود (1388). «تفسیر موضوعی قرآن از منظر استاد محمدتقی مصباح». قرآن شناخت، قم، شمارۀ دوم، پاییز و زمستان، صص 111ـ146.
[17]. ــــــــــــــ (1383). روش تفسیر قرآن. قم، پژوهشکدۀ حوزه و دانشگاه.
[18]. سعیدی روشن، محمدباقر (1383). تحلیل زبان قرآن و روششناسی فهم آن. تهران، پژوهشگاه فرهنگ و اندیشۀ اسلامی، مؤسسۀ پژوهشی حوزه و دانشگاه.
[19]. شحاته، عبدالله (2001). علوم التفسیر. قاهره، مصر، دارالشروق.
[20]. صدر، محمدباقر (1395). پژوهشهای قرآنی، تفسیر موضوعی قرآن کریم، درسهای علوم قرآن، مقالات قرآنی. ترجمۀ سیدجلال میرآقایی، قم، دارالصدر.
[21]. صدوق، محمدبنعلیبنبابویه (1378). عیون أخبار الرضا(ع). تهران، نشر جهان.
[22]. ـــــــــ (1406). ثوابالأعمال و عقابالأعمال. چاپ دوم، قم، دارالشریفالرضی للنشر.
[23]. طباطبایی، محمدحسین (1372). قرآن در اسلام. چاپ پنجم، قم، دفتر انتشارات اسلامی.
[24]. طبرسی، احمدبنعلی (1403). الإحتجاج علی أهلاللجاج. تصحیح محمدباقر خرسانی، جلد 1، مشهد، نشر مرتضی.
[25]. طریحی، فخرالدینبنمحمد (1375). مجمعالبحرین. جلد 6، چاپ سوم، تهران، مرتضوی.
[26]. العروسیالحویزی، عبدعلیبنجمعه (1415). تفسیر نورالثقلین. تحقیق سید هاشم رسولی محلاتی، جلد 5، چاپ چهارم، قم، اسماعیلیان.
[27]. علویمهر، حسین (1384). آشنایی با تاریخ تفسیر و مفسران. قم، مرکز جهانی علوم اسلامی.
[28]. علوینژاد، سیدحیدر (1385). «ظاهر و باطن قرآن در گسترۀ روایات». پژوهشهای قرآنی، مشهد، شماره پنجم و ششم، بهار و تابستان، ص 138ـ171.
[29]. فیضکاشانی، محمدمحسنبنشاهمرتضی (1406). الوافی. جلد 9، کتابخانۀ امام أمیرالمؤمنین علی(ع)، اصفهان.
[30]. قائمینیا، علیرضا (1389). بیولوژی نصّ: نشانهشناسی و تفسیر قرآن. تهران، فرهنگ و اندیشۀ اسلامی.
[31]. کلینی، محمدبنیعقوببناسحاق (1407). الکافی. چاپ چهارم، تهران، دارالکتبالإسلامیه.
[32]. لسانی فشارکی، محمدعلی؛ غفاری، مهدی (1390). آموزش زبان قرآن. قم، اسراء.
[33]. ــــــــــ ؛ مرادی زنجانی، حسین (1396). روش تحقیق موضوعی در قرآن کریم. چاپ چهارم، قم، بوستان کتاب.
[34]. لکزایی، علیرضا؛ محمدی آشنانی، علی (1394). «گسترۀ تدبر در قرآن مجید». اولین کنگرۀ بینالمللی علوم قرآن و حدیث، ایران، تهران، 11/11/زمستان. ص 30ـ42.
[35]. مجلسی، محمدباقربنمحمدتقی (1403). بحار الأنوارالجامعه لدرر أخبار الأئمهالأطهار. جلد 89، چاپ دوم، بیروت، لبنان، دار إحیاءالتراثالعربی.
[36]. ـــــــ (1364). کتاب الروضه در مبانی اخلاق؛ ترجمۀ جلد74 بحارالانوار. مترجم: سید عبدالحسین رضایی، چاپ دوم، تهران، اسلامیه.
[37]. ـــــــ (1406). ملاذالأخیار فی فهم تهذیبالأخبار. قم، کتابخانۀ آیتالله مرعشی نجفی.
[38]. مدرسی، سیدمحمدتقی (1419). من هدیالقرآنتفسیر سور الحمد ـ البقره ـ آلعمران. جلد1، تهران، دار محبیالحسین.
[39]. مرادی زنجانی، حسین؛ لسانی فشارکی، محمدعلی (1386). روش تحقیق موضوعی در قرآن کریم. چاپ دوم، زنجان، قلم مهر.
[40]. مسعودیپور، سعید؛ سپهری، مهدی (1394). «روش شناسی تحقیق موضوعی در قرآن کریم برای پژوهشهای میانرشتهای». پژوهشهای میانرشتهای قرآن کریم، تهران، شمارۀ اول، بهار و تابستان، صص 79-98.
[41]. مسعودی، عبدالهادی (1393). آسیب شناسی حدیث. چاپ دوم، تهران، سمت.
[42]. مشکینی، علی (1381). ترجمۀ قرآن، چاپ دوم، قم، الهادی.
[43]. مصباح یزدی، محمدتقی (1380). قرآنشناسی؛ معارف قرآن. جلد 2، چاپ دوم، قم، مؤسسۀ آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره).
[44]. مصطفوی، حسن (1430). التحقیق فی کلماتالقرآنالکریم. جلد 1، چاپ سوم، لبنان، بیروت، دارالکتبالعلمیه.
[45]. معرفت، محمدهادی (1379). «آزادی در قرآن». بازتاب اندیشه، قم، شمارۀ 1 و 2، فروردین و اردیبهشت، ص40ـ42.
[46]. ــــــــــ (1379). تفسیر و مفسران. جلد 1، مترجم: علی خیاط و علی نصیری، قم، مؤسسۀ فرهنگی التمهید.
[47]. ــــــــــــ (1386). التمهید فی علومالقرآن. جلد 5، قم، مؤسسۀ فرهنگی التمهید.
[48]. معین، محمد (1375). فرهنگ فارسی (متوسط). جلد 1، چاپ نهم، تهران، مؤسسۀ انتشارات امیرکبیر.
[49]. مفید، محمدبنمحمدالنعمانالعکبریالبغدادی (1413). الإختصاص. تحقیق و تصحیح: علیاکبر غفاری و محمود محرمی زرندی، قم، المؤتمر العالمی لالفیهالشیخالمفید.
[50]. مقامی، مهدی (1396). تدبر در قرآن در بیان حضرت آیت الله خامنهای. مشهد، مؤسسۀ فرهنگی تدبر در قرآن و سیره.
[51]. میرباقری، محسن (1385). ظاهر قرآن باطن قرآن. تهران، محمد.
[52]. نقیپورفر، ولیالله (1381). پژوهشی پیرامون تدبر در قرآن. چاپ چهارم، تهران، اسوه.
[53]. نکونام، جعفر (1378). «عرفی بودن زبان قرآن»، صحیفۀ مبین، تهران، شمارۀ 20، پاییز، صص 13ـ25.
[54]. یداللهپور، بهروز (1383). مبانی و سیر تاریخی تفسیر موضوعی قرآن. قم، دارالعلم.
)