مراقبه درنهج البلاغه

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

استادیار گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی دانشگاه آزاد اسلامی تبریز

چکیده

مراقبه از ریشه‌ی رقب در لغت به معنای گردن است. با توجه به این که انسان در نظارت عمیق و همه جانبه گردن خود را به حالت کشیده نگه می‌دارد فلذا برای نظارت خدا بر انسان و نظارت انسان بر اعمال و حالات خویش و همنوع خویش مراقبت گفته می‌شود. مراقبت خدا بر انسان و انسان بر خود یک وجه اشتراکی در خصوص تکامل روحی و اخلاقی انسان دارد. ولی فرق نظارت خدا بر انسان با نظارت انسان بر خویش از این جهت است که مراقبت و نظارت خداوند همه جانبه بوده و هیچ نقص، کاستی و اشتباه ندارد. نتیجه این نظارت به خود خداوند برنمی‌گردد. مراقبت انسان بر حالات و رفتار خویش به وسعت مراقبت خداوند نمی‌رسد و احتمال دارد که همراه با غفلت نیز باشد. در این تحقیق ابعاد موضوعات فوق و همچنین اقسام مراقبت از دیدگاه امام علی(ع) بررسی شده است.
 

کلیدواژه‌ها


[1].  Bahr al-Ulum, Mohammad Mehdi Tabatabai Boroujerdi, Risalah fi Seyr va al-Suluk, with describing and introduction by Hassan Mostafavi, 1367, Second Edition,  published by Amir Kabir Institute.
[2]. Yasrebi, Seyed Yahya, practical mysticism in Islam, 1384, Second Edition, Nashre Maaref Office, Qom.
[3]. Ghani, Qasim, the history of Sufism in Islam, Tehran, Zavareh, vol 2, 1380
[4]. sajadi, Sayed Jafar, glossary of mystical idioms and interpretations, Tehran, Tahoori library, 1362.
[5]. Ansari, Khwaja Abdullah, Manazel al-Sayerin compared with the 100 roundabouts, by Dr Rowan Farhadi’s efforts, Publications, Tehran, 1361.
[6]. Bahr al-Ulum, Mohammad Mehdi Tabatabai Boroujerdi, Risalah fi Seyr va al-Suluk, with describing and introduction by Hassan Mostafavi, 1367, Second Edition,  published by Amir Kabir Institute.
[7]. Siraj al-Din Tusi, Abu Nasr, Al-lum’a fi Altaswif, Nicholson correction, translator doctor Mehdi Mohabati, Asatir Publications, first edition, 1382.
[8]. Muttaqi Hindi, Ali Ibn Husam, Kanz al-Ummal fi Sunan Alafal va Alaqval, correction: Safwat al-Saqqa, Beirut, Maktaba Altras al-Islam, first edition, 1397 AD.
[9]. Majlisi, Bihar al-Anwar, Aljamh Ledurar Akhbar Alayimmah Alathar (AS), (Beirut: Institute al-Wafa, 1404 AH).
[10]. Ibn Arabi, Mohi-ud-Din, Ibn Arabic treatises, "Ten Farsi treatise", correction Najib Mayel Heravi, resale Asrar Alkhalvah, Mola Publications, 1375, second edition, Tehran.
[11]. Tamimi Amedi, Abdul Wahid bin Muhammad, Ghurar al hekam and Durar al Kelam, Qom, Islamic Propagation Office of Qom Seminary, First Edition, 1366.
[12]. Kulayni, Abu Ja'far Muhammad ibn Ya'qub, KAFI (i – Al-Islamyah), 8 volumes, Dar Al Kotob Al-Islamyah, Tehran - Iran, IV, 1407 AH
[13]. Rumi, Jalal al-Din Muhammad, the Great Divan, (10 volumes), the correction of late Forouzanfar, Amir Kabir, Tehran, 1363, third edition,
[14]. Qushayri, Abul-Qasim, translation Risaleh Qusheirie, the efforts of Badi'ozaman Foruzanfar, Tehran, Scientific and Cultural Organization, 1361.