از مهم‌ترین و پرسابقه‌ترین دانش‌هایی که در حوزه‌ی مطالعات حدیثی مورد توجه بوده، دانش رجال است که بحث از حالات راویان را بر عهده دارد تا از صدور احادیث از معصوم (ع)، اطمینان حاصل گردد. محمدتقی شوشتری، دانشمند رجالی معاصر، در این علم، با نگاهی انتقادی، خوش درخشیده است؛ قاموس الرجال وی در واقع، تعلیقه و نقدی بر تنقیح المقال مامقانی است. شوشتری، به اشتباهاتی که از مرحوم مامقانی در استفاده و استناد به منابع و مصادر رجالی پیشین، سرزده و باعث برداشت‌های غلط شده، انتقاد کرده است؛ از جمله این‌که مامقانی، بدون توجه به برخی نکات، از همه‌ی منابع به یک شکل بهره برده است. در حالی که توجه به تفاوت‌های منابع پیشین، نقش مهمی در نحوه‌ی بهره‌گیری از هر کدام از آنها دارد. این مقاله، به اصول بهره‌گیری و شیوه‌های استفاده از منابع رجالی در کشف مذهب و حال راوی، راوی بودن فرد از معصوم و شیوه‌های تشخیص مشترکات و توحید مختلفات و اعتبار هر یک از این منابع پرداخته است.
)