[1]. قرآن‌کریم.
[2]. آلوسی، سید محمود بن عبدالله (1415). روح المعانی فی تفسیر القرآن العظیم. جلد 3، بیروت، دارالکتب العلمیه.
[3]. ابنفارس، احمدبنفارس (1404). معجم مقاییس اللغه. محقق: عبدالسلام محمد هارون، جلد 6، قم، مکتب الاعلام الاسلامی.
[4]. ابنکثیر، اسماعیلبنعمرو (1419). تفسیرالقرآنالعظیم. محقق: محمد حسین شمس الدین، جلد 3، بیروت، دارالکتبالعلمیه منشورات محمد علی بیضون.
[5]. ـــــــــــــ (1408). البدایه و النهایه، محقق: علی شیری، جلد 3، بیروت، دار احیاءالتراثالعربی.
[6]. ابنمنظور، محمدبنمکرم (1414). لسانالعرب. جلد 10، بیروت، دارالفکر للطباعه و النشر و التوزیع.
[7]. ابن هشام، محمد (1383). سیره ابنهشام. جلد 2، قاهره، مکتبه محمدعلی صبیح و اولاده.
[8]. ابوحیان اندلسی، محمدبنیوسف (1420). البحرالمحیط فیالتفسیر. جلد 4، بیروت، دارالفکر.
[9]. برقی، احمدبنمحمدبنخالد (1371). المحاسن. قم، دارالکتبالإسلامیه.
[10]. جوادی آملی، عبدالله (1383). ولایت علوی. قم، اسراء.
[11]. حر عاملی، محمدبنحسن (1425). إثباتالهداه بالنصوص و المعجزات. محقق: علاء الدین اعلمی، جلد 1، بیروت، اعلمی.
[12]. ـــــــــــــــ (1409). وسائلالشیعه. جلد 17، قم، مؤسسه آلالبیت(ع) لاحیاء التراث.
[13]. حمیری، عبداللهبنجعفر (1413). قربالإسناد. قم، مؤسسه آلالبیت (ع) لاحیاء التراث.
[14]. خصیبی، حسینبنحمدان (1419). الهدایهالکبری. بیروت، البلاغ.
[15]. راوندی، قطبالدین سعیدبنهبهالله (1409). الخرائج و الجرائح. قم، مؤسسۀ امام مهدی?.
[16]. زحیلی، وهبهبنمصطفی (1422). تفسیرالوسیط. دمشق، دارالفکر.
[17]. سیوطی، جلالالدین (1404). الدرالمنثور فی تفسیرالمأثور. جلد 2، قم، کتابخانۀ آیتالله مرعشی.
[18]. صادقی تهرانی، محمد (1419). البلاغ فی تفسیرالقرآن بالقرآن. قم، مکتبه محمد الصادقی الطهرانی.
[19]. صدوق، محمدبنعلی (1378). عیون أخبارالرضا. تهران، نشر جهان.
[20]. ـــــــــــــــ (1376). الأمالی. تهران، کتابچی.
[21]. ـــــــــــــــ (1362). الخصال. قم، جامعۀ مدرسین.
[22]. طباطبایی، سیدمحمدحسین (1417). المیزان فی تفسیرالقرآن. جلد 6، قم، جامعۀ مدرسین دفتر انتشارات اسلامی.
[23]. طبرسی، فضلبنحسن (1372). مجمعالبیان فی تفسیرالقرآن. جلد 3، تهران، ناصرخسرو.
[24]. طبری، محمدبنجریر (1412). جامعالبیان فی تفسیرالقرآن. جلد 6، بیروت، دارالمعرفه.
[25]. طنطاوی، محمد سید (1997). التفسیرالوسیط للقرآنالکریم. جلد 4، قاهره، نهضت مصر.
[26]. طوسی، محمدبنالحسن (1414). الأمالی. قم، دارالثقافه.
[27]. ـــــــــــــــ (؟). التبیان فی تفسیرالقرآن. جلد 3، بیروت، دار احیاءالتراث العربی.
[28]. فخررازی، محمدبنعمر (1420). مفاتیحالغیب. جلد 28، بیروت، دار احیاءالتراثالعربی.
[29]. قرشی، سیدعلیاکبر (1377). تفسیر احسنالحدیث. تهران، بنیاد بعثت.
[30]. کشی، محمدبنعمر (1363). اختیار معرفهالرجال. محقق/ مصحح: مهدی رجایی، قم، مؤسسۀ آلالبیت(ع) لإحیاء التراث.
[31]. کلینی، محمدبنیعقوب (1407). الکافی. مصحح: علی‌اکبر غفاری، جلد1، تهران، دارالکتب الإسلامیه.
[32]. گنابادی، سلطانمحمد (1408). بیانالسعاده فی مقاماتالعباده. بیروت، مؤسسه الأعلمی للمطبوعات.
[33]. مجلسی، محمدباقر (1403). بحارالأنوار الجامعه لدرر الاخبار الائمه الاطهار، جلد 50، بیروت، دارإحیاء التراثالعربی.
[34]. مدرسی، محمدتقی (1419). من هدیالقرآن. جلد 2، تهران، دار محبیالحسین.
[35]. مصطفوی، حسن (1380). تفسیر روشن. جلد 7، تهران، مرکز نشر کتاب.
[36]. مغنیه، محمدجواد (1424). تفسیرالکاشف. جلد 3، تهران، دارالکتبالاسلامیه.
[37]. مکارم شیرازی، ناصر (1374). تفسیر نمونه. جلد 4، تهران، دارالکتبالاسلامیه.
[38]. مفید، محمدبنمحمدبننعمان (1413). الإختصاص. قم، الموتمرالعالمی لالفیهالشیخالمفید.
[39]. منتجب الدین، علیبنعبیداللهالرازی (1408). الأربعون حدیثا. قم، مدرسهالإمامالمهدی (عج).
[40]. واقدی، محمدبنسعد (1374). طبقات. ترجمه: محمود مهدوی دامغانی، جلد 1، تهران، انتشارات فرهنگ و اندیشه.
[41]. آرام، محمدرضا و لایقی، فاطمه (1395). «بررسی ساختار سورۀ مائده با رویکرد ساختار درختی»، پژوهش‌نامۀ قرآن و حدیث، شمارۀ 19، صص33-57.
[42].رابینسون، نیل (1391). «دستان باز؛ قرائتی دوباره از سورۀ مائده»، پژوهش‌های قرآنی، شمارۀ 69، صص156-190.
[43]. کلباسی اصفهانی، فهیمه و میرسعید، مصطفی (1394). «روش‌شناسی علامه طباطبایی در بهره‌گیری از سیاق در المیزان». مطالعات روش‌شناسی دینی، سال دوم، شمارۀ دوم، پاییز و زمستان، صص 66-87.
[44]. مؤمنی، عابدین و ضیاءفر، حامد، «واکاوی مفهومی و مصداقی آیۀ تبلیغ بر اساس دلالت سیاق»، مطالعات قرآن و حدیث، شمارۀ 23، صص318-297.
)