The Role of The Intra-Textual Components to Explore The Main Theme of Surah Al-Ahzāb

Document Type : Research Paper

Authors

1 Associate Professor, Department of Qur’an and Hadith Sciences, Al-Zahra University, Tehran, Iran

2 PhD Candidate of Qur’an and Hadith Sciences, Al-Zahra University, Tehran, Iran

3 Postdoctoral Researcher of Qur’an and Hadith Sciences, Al-Zahra University, Tehran, Iran

Abstract

One of the main methods in the interpretation of the Holy Qur’an, being discussed and analyzed by Muslim commentators throughout history, is exploring the texts of chapters to discover their main theme. This paper aims to explore the main theme of Surah Al-Ahzāb for revealing its intra- textual context. Based on the descriptive-analytical method and as a library research, the paper clarifies and analyzes the context, the content structure, the internal motifs, and the main parts of the Surah to discover its practical aim. Findings show that Surah Al-Ahzāb cognitively and functionally has a particular purpose, due to its being Madanī. The reason is that in the civilized stage, Islam reached a position where people needed to strengthen their faith and manifested it in their actions. That is, they sought to find a solution to a particular issue. Therefore, the fundamental and cognitive purpose is “theology in the light of firm faith and piety” and the practical and functional purpose is “obeying God and His Messenger (doing righteous deeds) and not following the evil”.
 

Keywords


[1]. قرآن کریم.
[2]. ابن عاشور محمد بن طاهر (؟). التحریر و التنویر. بیروت، مؤسسه التاریخ.
[3]. آلوسی، سید محمود (1415). روح المعانی فی تفسیر القرآن العظیم‏. بیروت، دارالکتب العلمیه.
[4]. بروجردی، محمد ابراهیم (1366). تفسیر جامع. چاپ ششم، تهران، انتشارات صدر.
[5]. بستانی، محمود (؟). التفسیر البنایی للقرآن الکریم. مشهد، بنیاد پژوهش‌های اسلامی.
[6]. بقاعی، ابراهیم بن عمر (1415). نظم الدرر فی تناسب الایات و السور. بیروت، دارالکتب العلمیه.
[7]. بیضاوی، عبد الله بن‌عمر (1418). أنوار التنزیل و أسرار التأویل. بیروت، دار احیاء التراث العربی.
[8]. ثقفی تهرانی، محمد (1398). تفسیر روان جاوید در تفسیر قرآن مجید. چاپ سوم، تهران، انتشارات برهان.
[9]. جوادی آملی، عبدالله (1378). تسنیم؛ تفسیر قرآن کریم. ویرایش: علی اسلامی، قم، مرکز نشر اسراء.
[10]. حسینی شاه‌ عبدالعظیمی، حسین بن احمد (1363). تفسیر اثنی عشری. تهران، انتشارات میقات.
[11]. حماده، فاروش (2009). اسماءالله الحسنی فی القرآن الکریم و السنه النبویه. قاهره، دارالسلام.
[12]. حوی، سعید (1412). الأساس فی التفسیر. قاهره، دارالسلام.
[13]. خامه‌گر، محمد (1386). ساختار هندسی سوره‌های قرآن. تهران،  سازمان تبلیغات اسلامی.
[14]. دروزه، محمد عزۀ (1383). التفسیر الحدیث. قاهره، دار إحیاء الکتب العربیة.
[15]. زحیلی، وهبة بن مصطفی (1418). التفسیر المنیر فی العقیدة و الشریعة و المنهج. بیروت دمشق، دارالفکر المعاصر.
[16]. سمرقندی، نصر بن محمد بن احمد (؟). تفسیر بحرالعلوم. بیروت، دارالفکر.
[17]. سید قطب، ابراهیم شاذلی‏ (1412). فی ظلال القرآن. بیروت، دارالشروق.
[18]. سیوطی، جلال الدین (1404). الدر المنثور فی تفسیر المأثور. قم، کتابخانۀ آیة الله مرعشی نجفی.
[19]. صدر، محمدباقر (1410). دروس فی علم الأصول. قم، مؤسسۀ نشر اسلامی.
[20]. طالقانی، محمود (1362). پرتوی از قرآن. تهران، شرکت سهامی انتشار.
[21]. طباطبایی، محمدحسین (1374). المیزان فی تفسیرالقرآن. ترجمه: محمدباقر موسوی همدانی، قم، دفتر انتشارات اسلامی.
[22]. طبرسی، فضل بن حسن (1360). مجمع‌البیان فی تفسیر القرآن. مترجمان، تهران، انتشارات فراهانی.
[23]. طوسی، محمد بن حسن‏ (؟). التبیان فی تفسیر القرآن‏. بیروت، دار احیاء التراث العربی.
[24]. طیب، سید عبدالحسین (1378). تفسیر اطیب البیان فی تفسیر القرآن. تهران، انتشارات اسلام.
[25]. عروسی حویزی، عبدعلی بن جمعه (1415). نور الثقلین. چاپ چهارم، قم، انتشارات اسلامی.
[26]. فخررازی، محمد بن عمر (1420). مفاتیح الغیب. بیروت، دار احیاء التراث العربی.
[27]. فضل الله، سید محمد حسین ‏(1419). تفسیر من وحی القرآن. بیروت، دار الملاک للطباعة و النشر.
[28]. قمی مشهدی، محمدرضا (1423). کنز الدقائق و بحر الغرائب. قم، انتشارات دارالغدیر.
[29]. کاشانی، ملافتح الله (1336). منهج الصادقین فی الزام المخالفین‏. تهران، کتابفروشی محمد حسن علمی.‏
[30]. کاشفی سبزواری، حسین بن علی (؟). تفسیر حسینی (مواهب علیه). سراوان، کتاب‌فروشی نور.
[31]. کوثری، عباس (1392). نقش سیاق در تفسیر قرآن و فقه. قم، پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی.
[32]. گلدزیهر، ایگناس (1383). گرایش‌های تفسیری در میان مسلمانان. ترجمه: ناصر طباطبایی، تهران، ققنوس.
[33]. محمد، رشید بن علی رضا (1990). تفسیر القرآن الحکیم (تفسیر المنار). الهیئة المصریة العامة للکتاب.
[34]. مدرسی، محمد تقی (1419). من هدی القرآن.، تهران، دار محبی الحسین‏.
[35]. مراغی احمد بن مصطفی‏ (؟). تفسیرالمراغی. بیروت، داراحیاء التراث العربی‏.
[36]. مکارم شیرازی، ناصر و دیگران (1374). تفسیر نمونه. تهران، دار الکتب الإسلامیه.
[37]. ‏میبدی، احمد بن محمد (1371). کشف الأسرار و عدة الأبرار. تهران، انتشارات امیرکبیر.