Explaining the Pattern of “Precedence in the Closeness to God (Taqarrub)” Based on the Qualitative Content Analysis of Kumayl Supplication

Document Type : Research Paper

Authors

1 PhD Candidate of Qur’an and Hadith Sciences, University of Tehran, Iran.

2 Associate Professor, Department of Qur’an and Hadith Sciences, Tarbiyat Modarres University, Iran

3 . PhD Candidate of Comparative Interpretation, University of Sciences and Teachings of the Holy Qur’an, Iran.

Abstract

Supplication (du'ā) in the school of Ahl al-Bayt (AS), in addition to spiritual functions in individual self-making, has been a suitable platform for cultivating the forces for the social goals of the Imams (AS). Effective theoretical models in the behavioral system can be extracted from supplication texts. The phrases “asraha 'ilayka fī mayādīn al-sābiqīn-a”[1] and “’aqrabihim manzelat-an mink-a”[2] in the Kumayl Supplication indicate to a higher position than the closeness to God (taqarrub), i.e. “precedence in the closeness to God.” Accordingly, Kumayl Supplication is a suitable textual context for discovering the pattern related to the precedence in the closeness to God. Explaining and drawing the above conceptual model is the main question of this study. It tries to answer the question through the exploratory method of the thematic content analysis. Findings prove that Kumayl Supplication is a unified text and has a coherent content. Eliminating a serious defect and obstacle in the space of the closeness to God, it suggests a faster path for man’s journey to Him. “Forgiveness”, “honor”, “service”, “precedence” and “closeness” are the five central themes of Kumayl Supplication. These themes form a very meaningful conceptual system. “Service” as the central concept of the supplication is a physical state. In this position, the servant seeks to accomplish what God (the Commander) is willing to do on Earth. The believer’s deprivation of the service state is the result of “the spiritual deficiency caused by sin” and its attainment depends on “permanent forgiveness”. If the believer enters the level of service, he/she enters the realm of “precedence in the closeness to God.”
 
 

Keywords


[1]. قرآن کریم.
[2]. صحیفة سجادیه.
[3]. ابن‌بابویه (صدوق)، محمد بن علی (1378). عیون أخبار الرضا(ع). محقق: مهدی لاجوردی، تهران، جهان.‏
[4]. ـــــــــــــــــ (1413). من لا یحضره الفقیه. محقق: علی‌اکبر غفاری، قم، دفتر انتشارات اسلامی.
[5]. ابن‌طاووس، علی بن موسی (1409ق). إقبال الأعمال. تهران، دار الکتب الإسلامیه.
[6]. ابن‌قولویه، جعفر بن محمد (1356). کامل الزیارات. محقق: عبدالحسین امینی، نجف اشراف، دار المرتضویة.
[7]. ابن‌منظور، محمد بن مکرم (1414ق). لسان‌العرب. بیروت، دار صادر.
[8]. باردن، لورنس (1375م). تحلیل محتوا. ترجمه: ملیحه آشتیانی و محمد یمنی دوزی، تهران، انتشارات دانشگاه شهید بهشتی.
[9]. تهرانی، آقابزرگ (1355). الذریعه الی تصانیف الشیعه. نجف، مطبعه الغری.
[10]. جانی‌پور، محمد؛ شکرانی، رضا (1392). «رهاوردهای استفاده از روش تحلیل محتوا در فهم احادیث». پژوهش‌های قرآن و حدیث، تهران، سال 46، شمارۀ 2، پاییز و زمستان، ص33.
[11]. جوادی آملی، عبدالله (1389). تسنیم. محقق: مجید حیدری‌فر، قم، اسراء.
[12]. ـــــــــــــــــ(1388). شمیم ولایت. تحقیق: محمود صادقی، قم، إسراء.
[13]. ـــــــــــــــــ (1389). همتایی قرآن و اهل بیت(ع). محقق: سید محمود صادقی، قم، إسراء.
[14]. خامنه‌ای، علی (1393). طرح کلی اندیشۀ اسلامی در قرآن. تهران، صهبا.
[15]. خمینی، روح‌الله (1389). صحیفۀ نور. تهران، ‏‏مؤسسۀ تنظیم ونشر آثار امام خمینی(س).
[16]. خوئی، ابوالقاسم (1409ق). معجم رجال الحدیث. قم، مؤسسۀ الخوئی الإسلامیة.
[17]. ری‌شهری، محمد (1382). دانشنامۀ امیرالمؤمنین(ع). قم، دارالحدیث.
[18]. زمردیان، احمد (1376). علی(ع) و کمیل(شرح دعای کمیل). تهران، امیرکبیر.
[19]. طباطبایی، محمدحسین (1417ق). المیزان فی تفسیر القرآن. قم، دفتر انتشارات اسلامى.
[20]. طبرسی، علی بن حسن (1344). مشکاة الأنوار فی غرر الأخبار. نجف، المکتبة الحیدریة.
[21]. طوسی، محمد بن حسن (1411). مصباح المتهجد و سلاح المتعبد. بیروت، مؤسسة فقه الشیعة.
[22]. علی‌الصغیر، محمدحسین (1420ق). المستشرقون والدراسات القرآنیه. بیروت، دارالمورّخ‌العربی.
[23]. فراهیدی، خلیل بن احمد (1409ق). العین. قم، هجرت.
[24]. قرشی، علی‌اکبر (1377).  أحسن الحدیث. تهران، بنیاد بعثت.
[25]. قمی، عباس (1390). منتهی الآمال. تهران، مبین اندیشه.
[26]. کریپندورف، کلاوس (1373). «تجزیه و تحلیل محتوا». رسانه، تهران، سال 5، شمارۀ 20، زمستان، ص47.
[27]. کلینی، محمد بن یعقوب (1407ق). الکافی. محقق: علی‌اکبر غفاری و محمد آخوندی، تهران، دار الکتب الإسلامیة.
[28]. لاری اصطهباناتی، میرزا ابوالحسن (بی‌تا). شرح دعای کمیل. تحقیق: على اوسط ناطقى.
[29]. محسنی، محمدعاصف (1394). رنگارنگ (کشکول درویشی). کابل، حوزۀ علمیۀ خاتم النبیین(ص).
[30]. مجلسی، محمدباقر (1403ق). بحارالأنوار. بیروت، دار إحیاء التراث العربی.‏
[31]. ـــــــــــــــــ (1423ق). زادالمعاد. بیروت، موسسۀ الأعلمی للمطبوعات.‏
[32]. مصطفوی، حسن (1368). التحقیق فی کلمات القرآن الکریم. تهران، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
[33]. مظاهری، حسین (1389). آفاق نیایش؛ تفسیر دعای کمیل. اصفهان، اتقان.
[34]. معرفت، محمدهادی (1381). علوم قرآنی. قم، موسسۀ فرهنگى التمهید.
[35]. مکارم شیرازی، ناصر (1383). والاترین بندگان. قم، نسل جوان.
[36]. نئوندورف، کیمبرلی ای (1395). راهنمای تحلیل محتوا. مترجمان: حامد بخشی و وجیهه جلائیان‌ بخشنده، مشهد، جهاد دانشگاهی.
[37]. نوری، حسین بن محمد (1408ق). مستدرک الوسایل و مستنبط المسائل. قم، مؤسسۀ آل بیت (ع)