Applying Linguistic Interpretation in the Works of Abu Hatam Al-Sajistānī, Focused on the Variant Readings of the Qur’an

Document Type : Research Paper

Authors

1 Assistant Professor, The Department of Arabic Language and Literature, University of Birjand, Iran

2 MA Student of Arabic language and literature, University of Birjand, Iran

3 Associate Professor, The Department of Arabic Language and Literature, University of Birjand, Iran

Abstract

Among the most prominent Iranian Muslim figures and philologers in the third century was Abu Hatam Al-Sajistānī (d. 255/876). He played an important role in promoting Qur’anic sciences. His professional skill in Qur’anic sciences was “variant readings” (qirā’āt), in which he had complete authority. Based on a descriptive-analytical method, in this research, the attempt has been made to answer the question “how and for what reasons did he use the components of lexical interpretation to choose the best reading?” A careful attention of this subject helps us to explain the reason for the authority of a reading and also to compare his views and thoughts with other readers and narrators of the science of reading. Findings show that Sajistānī’s Qur’anic struggles were carried out in four sections of pronunciation, phonology, etymology, and semantics. His method mostly focused on words, explaining the meanings of words, attention to conjugational and syntactic issues, expression style, as well as special concern to the pronunciation of the Qur’an. For each of his views, he provided a scientific argument that in some cases was in line with the views of other readers and commentators and sometimes opposed it.

Keywords

References

[1]. قرآن کریم.
[2]. ابن جزری، محمد بن محمد (2006). غایه النهایه فی طبقات القراء. بیروت، دار الکتب العلمیه.
[3]. ابن خالویه، ابو عبدالله حسین بن احمد (1977). الحجه فی القراءات السبع. محقق: عبدالعال سالم مکرم، بیروت، دار الشروق.
[4]. ابن خلکان، (1900). وفیات الأعیان. محقق: احسان عباس، بیروت، دارصادر.
[5]. ابن المعتز، (؟). طبقات الشعراء. محقق: عبدالستار احمد فراج، القاهره، دارالمعارف.
[6]. ابن مهران، احمد بن حسین (1411). الغایه فی القرائات العشر. ریاض، دار الشواف.
[7]. ابن ندیم، محمد بن اسحاق (1430). الفهرست. مصحح: ایمن فواد سید، لندن، مؤسسه الفرقان للتراث الاسلامی.
[8]. ابوالطیب اللغوی، (2009). مراتب النحویین. بیروت، المکتبه العصریه.
[9]. احمد بن عبیدالله بن ادریس (1431). المختار فی معانی القرائات اهل الامصار. ریاض، موسسه ملک الفیصل.
[10]. الازهری، ابومنصور (1412). معانی القراءات. ریاض، جامعه ملک سعود.
[11]. پاکتچی، احمد (1377). دائره المعارف بزرگ اسلامی. تهران، مرکز دائره المعارف بزرگ اسلامی.
[12]. حاج منوچهری، فرامرز (1367).  ابوحاتم سجستانی دایره المعارف بزرگ اسلامی. تهران، مرکز دایره المعارف بزرگ اسلامی.
[13]. الحموی، یاقوت (1995). معجم البلدان. الطبعه الثانیه، بیروت، دارصادر.
[14] ـــــــــــــــــــ (1414). معجم الأدباء. محقق: احسان عباس، بیروت، دارالغرب الإسلامی.
[15]. دل افکار، علیرضا (1392). تأثیر قرآن در پیدایش زبان عربی. تهران، سمت.
[16]. الدمیاطی، احمد بن عبدالغنی (1419). اتحاف فضلاء البشر فی القراءات الاربع عشر. بیروت، دار الندوه.
[17]. الذهبی، شمس الدین محمد بن احمد (1417). معرفه القراء الکبار. بیروت، دارالکتب العلمیه.
[18]. رجبی، محسن (1389). آیین قرائت و کتابت قرآن کریم در سیره نبوی. قم، بوستان کتاب قم (انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی حوزة علمیة قم).
[19]. الزبیدی، ابوبکر (؟). طبقات النحویین واللغویین. محقق: محمد ابوالفضل ابراهیم، الطبعه الثانیه، مصر، دارالمعارف.
[20]. الزجاج، ابو اسحاق ابراهیم بن سرّی  (1420). اعراب القرآن. قاهره، دار الکتب المصریه و دار الکتب اللبنانی.
[21]. زحیلی، محمد (1388). سیری در پیدایش، تدوین و تعریف علوم اسلامی. مترجم: فرزاد پارسا، سنندج، انتشارات کردستان.
[22]. سلوم، داوود (1978). دراسه اللهجات العربیه القدیمه. بیروت، مکتبه النهضه العربیه.
[23]. السمعانی، ابوسعد عبدالکریم بن محمد (1382). الأنساب. محقق: عبدالرحمن بن یحیی المعلمی الیمانی و غیره، حیدرآباد، مجلس دائره المعارف العثمانیه.
[24]. سیبویه، ابوبشر عمر بن عثمان (1403)، الکتاب. محقق: عبدالسلام محمد هارون، بیروت، عالم الکتب.
[25]. السیوطی، (؟). بغیه الوعاه. محقق: محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت، المکتبه العصریه.
[26]. شوکانی، محمدبن علی (1994). فتح القدیر جامع بین الروایه و الدرایه من علم التفسیر. بیروت، دارالفکر.
[27]. فارسی، ابوعلی (1404). حجه القراءه السبعه. محقق: بدرالدین قهوه جی، قاهره، دار المامون للتراث.
[28]. الفیروزآبادی، (1421). البلغه فی تراجم ائمه النحو واللغه. دار سعدالدین للطباعه والنشر.
[29]. القفطی، جمال الدین ابوالحسن علی بن یوسف (1406هـ). إنباه الرواة على أنباه النحاه. محقق: محمد ابوالفضل ابراهیم، القاهره، دارالفکر العربی، بیروت، مؤسسه الکتب الثقافیه.
[30]. محمدی، علی‌اکبر، رضایی کهخا ژاله، معصومه (1397). «تحلیل و بررسی تأثیر ابوحاتم سجستانی بر زبان عربی و علم قرائت». مجموعة مقالات همایش ملی پیشرفت پایدار، رهیافت تاریخ، فرهنگ و تمدن دارالولایه سیستان.
[31]. المرزبانی، محمد بن عمران (1384). نورالقبس. بیروت.
[32]. المکی، ابومحمد بن طالب القیسی (1984). الکشف عن وجوه القرائات السبع و عللها و حجتها. محقق: محی الدین رمضان. بیروت، مؤسسه الرساله.
 [33]. نحاس، ابوجعفر احمد بن محمد بن اسماعیل (1421). اعراب القرآن. تحقیق: عبد المنعم خلیل إبراهیم، منشورات محمد علی بیضون، بیروت، دار الکتب العلمیه.
Quranic Sciences and Tradition
Volume 53, Issue 1
August 2020
Pages 117-136

Files

Share

How to cite

Statistics