Change of Divine Creation: Meaning and Criterion (According to the Verse “Changing Creation”)

Document Type : Research Paper

Author

Assistant Professor, Department of Theology, Iranian Wisdom & Philosophy Association, Tehran.

Abstract

According to the verse 119 of Surah Al-Nisā’, one of the Satan’s tricks is to emphasize “the change of divine creation”. Islamic scholars have different views regarding the contents of this verse, the meaning of changing creation, and its criterion.  They have mainly interpreted changing the divine creation into religion, nature, the imperfection of the physical creation of man and animal, tattooing, resemblance to the attributes of the opposite sex, etc. In addition, they have explained and described criteria for distinguishing between the positive and negative change of creation.  The author considers the existing views in this field and explains the criteria for changing the divine creation, using a series of general statements.  Accordingly, the change in divine creation has two instances of legislation and genesis.  The general rules of genetic and legislative creation are stated in order to ensure the change from “madhmūm” (negative) to “mamdūh” (positive).  Some of the general rules of genetic creation are as follow: the purposefulness of objects, the perfection of creation, the best creation, and genetic guidance. Also, some general rules of legislative creation are as follow: commitment to divine limits, organic attitude towards worldly affairs, non-extravagance of using objects and non-corruption of using objects.  Accordingly, a change incompatible with the genetic and legislative principles of creation is a Satanic and hence negative change, while the changes based on the mentioned principles are praiseworthy and desirable.  On this basis, the challenge of “the quality of the application of the people to religion” existing against some views, would be eliminated as well.
 

Keywords


[1]. قرآن
[2]. ابن طاووس (1367.ق). اقبال الاعمال. تهران، دار الکتب الإسلامیه.
[3]. ابن عاشور، محمدالطاهر (بی‌تا). التحریر و التنویر. بی‌نا، الدار التونسیه للنشر.
[4]. ابن منظور، محمدبن­مکرم ‏(1414. ق‏). لسان العرب. چاپ: سوم، بیروت، دار صادر.
[5]. امینی، عبدالحسین(1375). الغدیر. بیروت، دارالکتاب.
[6]. اندلسی، ابو­حیان­محمد­بن­یوسف‏ (1420ق‏). ‏البحرالمحیط فی التفسیر. ‏بیروت: دارالفکر.
[7]. آلوسی، سیدمحمود(1415). روح المعانی فی تفسیر القرآن العظیم‏. چاپ: اول، بیروت، دارالکتب العلمیه‏.
[8]. بحرانی، محمد­سند‏(1423.ق‏). فقه الطب و التضخم النقدی. بیروت، مؤسسۀ أم‌القری للتحقیق و النشر،  چ1.
[9]. بخاری، محمد­بن­اسماعیل(1401.ق). صحیح البخاری. بیروت، دار الفکر.
[10]. بیضاوی، عبدالله­بن­عمر‏(1416ق‏). تفسیرالبیضاوی. بیروت، دار الفکر
[11]. تبریزی، المیرزا جواد‏(1416.ق‏). صراط النجاه. تهران، دفتر نشر برگزیده.
[12]. ثعالبی، عبدالرحمن­بن­محمد ‏(1418.ق‏). جواهر الحسان فی تفسیر القرآن. چاپ: اول، بیروت‏، داراحیاء التراث.
[13]. ثقفی تهرانی، محمد (1398.ق)، تفسیر روان جاوید، چاپ: سوم، تهران، انتشارات برهان.
[14]. جوادی آملی، عبدالله (1389. ش)‏. تسنیم. چاپ: پنجم، قم، اسراء.
[15]. حلی، ‏یوسف­بن­مطهر(1413.ق‏). کشف المراد فی شرح تجرید الاعتقاد. چاپ: چهارم، قم، مؤسسه النشر الإسلامی،  چ 4.
[16]. ‏خویی، البوالقاسم(بی‌تا). مصباح الفقاهه. قم، داوری.
[17]. رازی،‏ فخرالدین(1420.ق‏). ‏مفاتیح الغیب. چاپ: سوم، بیروت، دار احیاء التراث العربی.
[18]. راغب اصفهانی، حسین­بن­محمد‏(1412.ق‏). المفردات. چاپ: اول، بیروت، دارالعلم الدار الشامیة.
[19]. رشیدرضا، محمد (بی‌تا). تفسیر القرآن الحکیم (تفسیر المنار). بیروت، دارالفکر.
[20]. زمخشری، محمود‏(1407.ق‏). الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل. چاپ: سوم، بیروت‏، دارالکتاب العربی‏.
[21]. سبحانی، جعفر(1382.ش)، الـمواهب فی تحریر احکام المکاسب، قم، موسسه امام صادق(ع).
[22]. شیخ طوسی (1365.ق).‏ التهذیب. تهران، دار الکتب الإسلامیه.
[23]. شیخ طوسی (بی‌تا). التبیان فی تفسیر القرآن. بیروت، دار احیاء التراث العربی.
[24]. صادقی­تهرانی، محمد (1365.ق). الفرقان فی تفسیر القرآن بالقرآن و السنه. چاپ: دوم، قم، انتشارات فرهنگ اسلامی.
[25]. طباطبایی، سیدمحمدحسین(بی‌تا). تفسیر المیزان. قم، جامعۀ مدرسین.
[26]. طبرسی، فضل­بن­حسن‏(1372. ق). مجمع‌البیان لعلوم القرآن. چاپ: سوم، تهران، انتشارات ناصر خسرو.
[27]. طبری، ­محمد­بن­جریر‏(1412.ق‏). جامع البیان فی تفسیر القرآن. چاپ: اول، بیروت، دار المعرفه‏.
[28]. طریحی، فخرالدین(1365.ق). مجمع البحرین. تهران، مرتضوی.
[29]. عاملی، حسن­بن­زین­الدین(1365.ش). معالم الدین. قم، دفتر انتشارات اسلامی.
[30]. عسکری، لابی­هلال‏(1428ق‏). الوجوه و النظائر. بالقاهره، مکتبه الثقافه الدینیه.
[31]. عیاشی، محمد­بن­مسعود (1380.ق)‏. تفسیر العیاشی. تهران، چاپخانه علمیه.
[32]. فیض کاشانی، ملا­محسن ‏(1404.ق‏). الوافی. قم، مکتبة المرعشی النجفی.
[33]. فیض کاشانی، ملا­محسن ‏(1415.ق‏). تفسیر الصافی. چاپ: دوم، تهران، انتشارات الصدر.
[34]. قرطبی، محمد­بن­احمد (بی‌تا). تفسیر قرطبی. بیروت، داراحیاء التراث العربی.
[35]. قمی، علی­‌بن­ابراهیم‏(1404.ق‏). تفسیر قمی. قم، مؤسسه دارالکتب.
[36]. گروهی از نویسندگان،‏ (1416ق‏). فقه اهل‌بیت علیهم‌السلام. قم، موسسه دائرة‌المعارف الفقه الاسلامی طبقا لمذهب اهل البیت(ع).
[37]. محسنی، محمد­آصف (1382). ‏الفقه و مسائل طبیه. چاپ: اول، قم، بوستان کتاب.
[38]. مصباح یزدی، محمدتقی(1391.ش)‏. جنسیت از منظر دین و روان شناسی. قم، موسسۀ آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره).
[39]. مصطفوی، حسن (1360.ق). التحقیق فی کلمات القرآن الکریم. تهران، بنگاه ترجمه و نشر کتاب.
[40]. مومن، محمد ‏(1415ق‏). کلمات سدیده. قم، موسسه نشر اسلامی.
[41]. نراقی، احمد (1391.ق)‏. رسائل و مسائل. تهران، نور محبت.