[1]. قرآن کریم.
[2]. آذرنوش، آذرتاش (1388). فرهنگ معاصر عربی- فارسی بر اساس فرهنگ عربی – انگلیسی هانس‌‌ور. تهران، نقش جهان.
[3]. آلوسی، سیدمحمودبنعبدالله (1415). روحالمعانی فیالتفسیرالقرآنالعظیم. جلد12، بیروت، دارالکتبالعلمیه، منشورات محمدعلی بیضون.
[4]. ابنشهرآشوب، محمدبنعلی (1328). متشابهالقرآن ومختلفه. (؟)، شرکت سهامی طبع کتاب.
[5]. ابنعاشور، محمدبنطاهر (؟). التحریر و التنویر؛ تفسیر ابن عاشور. جلد 13، 14، بیروت، مؤسسهالتاریخ.
[6]. ابنعطیه اندلسی، عبدالحقبنغالب (1422). المحررالوجیزفیالتفسیرالکتابالعزیز. جلد3، محقق: عبدالسلام عبدالشافی، محمد، بیروت، دارالکتبالعلمیه.
[7]. ابنفارس، احمدبنفارس (؟). معجمالمقاییساللغه. جلد 3، قم، مکتبالاعلامالاسلامیه.
[8]. ابنمنظور، محمدبنمکرم (1414). لسانالعرب. جلد 10، بیروت، دارالفکر للطباعه و النشر و التوزیع.
[9]. ابوالسعود، محمدبنمحمد (؟). ارشادالعقلالسلیم الی مزایا القرآنالکریم؛تفسیر ابوالسعود. جلد2، 3، بیروت، داراحیاءالتراثالعربی.
[10]. ابوحیان اندلسی، محمدبنیوسف (1420). بحرالمحیط فیالتفسیر. مصحح: جمیل، صدقی محمد، جلد 5، بیروت، دارالفکر.
[11]. ابوزینه، محمدبنمنصور (2002). الحذف و الذکر فیالمتشابهاللفظی. عمان، جامعهالاردنیه، رساله ماجیستر.
[12]. ازهری، محمدبناحمد (1421). تهذیباللغه. جلد1 و 11، بیروت، داراحیاءالتراثالعربی.
[13]. الاطرش، عطیه (1997). دراسات فی کتبالمتشابهاللفظی. عمان، الجامعهالاردنیه.
[14]. ایزدی مبارکه، کامرن (1376). شروط و آداب تفسیر و مفسر، تهران، امیرکبیر.
[15]. بابایی، علیاکبر و دیگران (1381). بررسی مکاتب و روشهای تفسیری. قم، پژوهشکدۀ حوزه و دانشگاه.
[16]. بدوی، احمد احمد (1950). من بلاغهالقرآن. قاهره، مطبعه لجنهالبیانالعربی.
[17]. برحمون، فاطمه زهره (2017). دلاله المتشابه اللفظی فی السیاقات القرآنیه. الجمهوریه الجزائریه، اطروحه مقدمه لنیل شهاده د.کتوراه فیالادب العربی.
[18]. حقی بروسوی، اسماعیلبنمصطفی (؟). تفسیر روح البیان. جلد 3، بیروت، دارالفکر.
[19]. الحمداوی رشید (2003). المتشابه اللفظی فیالقرآن و مسالک توجیهه عندابی جعفر بن الزبیر الغرناطی. قاهره، مکتبه اولاد الشیخ التراث.
[20]. خامهگر، محمد (1386). ساختارهندسی سورههای قرآن کریم. چاپ: چهارم، تهران، سپهر.
[21]. خوری شرتونی، سعید (1392). اقربالمواردفی فصحالعربیه و الشوارد. جلد 1، تهران، اسوه.
[22]. راغب اصفهانی، حسینبنمحمد (1374). مفردات الفاظ القرآن. جلد 1، تهران، مرتضوی.
[23]. رجبی، محمود (1387). روش تفسیرقرآن. چاپ: پنجم: قم، پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
[24]. رشیدرضا، محمد (؟). تفسیرالقرآنالکریم. جلد2، بیروت، دارالمعرفه للطباعه والنشر.
[25]. سیوطی،جلالالدین (1414). قطفالازهارفی کشفالاسرار. مصحح: احمد بن محمد الحمادی، جلد 2، قطر، اداره شئونالاسلامیه.
[26]. ــــــــــــ و محلی، جلالالدین (1416). تفسیرالجلالین. تحقیق عبدالرحمنبنابیبکر سیوطی، جلد 6، بیروت، مؤسسهالنور للمطبوعات.
[27]. السامرایی، فاضل صالح (1418). التعبیرالقرآنی. جلد 2، اردن، دار عمار.
[28]. الصدر، محمدباقر (1987). دروس فی علم الاصول. جلد 1، بیروت، انتشارات دارالکتباللبنانی.
[29]. طبرسی، فضلبنحسن (1372). مجمعالبیان فی التفسیر القرآن. جلد 23، چاپ: سوم، تهران، انتشارات ناصرخسرو.
[30]. طریحی، فخرالدینبنمحمد (1375). مجمعالبحرین. محقق: احمد، حسینی اشکوری، جلد 1، 5، تهران، مرتضوی.
[31]. طباطبایی، سیدمحمدحسین (1383). تفسیرالمیزان. مترجم: محمدباقر موسوی همدانی، جلد 13، چاپ: نوزدهم، قم، دفتر انتشارات اسلامی.
[32]. طوسی، محمدبنحسن(؟). التبیان فیالتفسیرالقرآن. تحقیق: احمد قصیر عاملی، جلد 4، 8، بیروت، دار احیاء التراث العربی.
[33]. طیب، سیدعبدالحسین (1378). اطیبالبیان فیالتفسیرالقرآن. جلد 5، تهران، انتشارات اسلام.
[34]. عسکری، حسنبنعبدالله (1400). الفرو ق اللغویه. جلد 1، بیروت، دارالافاق الجدیده.
[35]. الغرناطی، ابیجعفراحمدبنابراهیم (1971). ملاک التأویل. جلد 1، بیروت، دارالکتب العلمیه.
[36]. فخررازی، محمدبنعمر (1420). مفاتیحالغیب؛ التفسیر الکبیر. جلد 26، چاپ سوم، بیروت، داراحیاءالتراثالعربیه.
[37]. فراهیدی، خلیلبناحمد (1409). العین. محقق: مهدی محزومی و ابراهیم سامرایی، جلد 11، قم، نشر هجرت.
[38]. فیروزآبادی، محمدبنیعقوب (1952). القاموسالمحیط. چاپ: دوم، قاهره، شرکه مکتبه و مطبعه مصطفیالبابیالحلبی و اولاده.
[39]. فیومی، احمدبنمحمدبنعلی (1912). مصباحالمنیر فی غریب الشرح الکبیر للراقی. جلد 2، (؟)، مطبعه الامیریه.
[40]. قاسمی، محمدجمالالدین (1418). تفسیر القاسمیالمسمی محاسنالتأویل. تحقیق: محمد باسل عیونالسود، جلد 5، 6، بیروت، دارالکتبالعلمیه، منشورات محمدعلی بیضون.
[41]. سیدقطب، ابراهیم حسین (1412). فی ظلالالقرآن. جلد 5، چاپ: هفدهم، قاهره، دارالشروق.
[42]. الکرمانی محمودبنحمزه (1418). البرهان فی متشابه القرآن. محقق: احمد عزالدین عبدالله، خلف الله، چاپ دوم، المنصوره، مصر.
[43]. محمدقاسمی، حمید (1378). جلوههایی از هنر تصویرآفرینی در قرآن. تهران، شرکت انتشارات علمی و فرهنگی.
[44]. مصطفوی، حسن (1430). التحقیق فیالکلماتالقرآنالکریم. جلد 6، 9، بیروت، دارالکتبالعلمیه.
[45]. المطعنی، عبدالعظیم ابراهیم محمد (1413). خصائصالتعبیرالقرآنی وسماتهالبلاغیه. قاهره، مکتبهالوهبیه.
[46]. مکارم شیرازی، ناصر (1374). تفسیرنمونه. جلد 8، 12، 19، تهران، دارالکتبالاسلامیه.
[47]. مهدوی راد، محمدعلی (1382). آفاق تفسیر مقالات و مقولاتی در تفسیر پژوهی. تهران، هستینما.
[48]. نیشابوری، نظامالدین حسنبنمحمد (1416). تفسیر غرائب القرآن و رغائب الفرقان. جلد 3، بیروت، دارالکتب العلمیه، منشورات محمدعلی بیضون.
[49]. تابان، جعفر. «نقش سیاق درتفسیرقرآن». دین و سیاست، شمارۀ 15، بهار 87، صص 99-118.
[50]. رضایی کرمانی، محمدعلی (1376). «جایگاه سیاق در تفسیر المیزان». فصلنامۀ پژوهشهای قرآنی، شمارۀ 9، صص194ـ205.
[51]. کنعانی، سیدحسین (1384). «سیر تحول کاربرد سیاق در تفسیر». فصلنامۀ مشکوه، شمارۀ 87، صص28-43.
)