A Reflection on the Ordering System of the Verses in Qur’anic Stories, with emphasis on the Narrating Verses of the Flood of Noah in Surah Hood

Document Type : Research Paper

Authors

1 Professor, Department of Qur’an and Hadith Sciences, University of Tehran, Iran

2 PhD candidate of Qur’an and Hadith Sciences, University of Tehran, Iran

Abstract

In the Holy Qur’an the method of narrating stories is applied in order to express teachings. In spite of many exegetical attempts about Qur’anic stories, the study of God's narrating way in such verses has been less considered. The arrangement of the Flood of Noah verses in Surah Hood, in case it has been shown chronologically based on occurred events, is confronted with some contradictions. Suggesting the “vein” pattern for these verses, the present research provides a criterion for not observing the sequence of time in the arrangement of these verses. By distinguishing between the phrases of the two groups of believers and infidels and placing them in the pattern of vein, a plan of all events of the Flood story will be formed according to the chronological order. In addition to the possibility of applying such arrangement of the verses in interpreting some other narratives of the Qur’an, it is argued that firstly the conversation between Noah and his son was on the verge of the Flood, not after moving the ship, and secondly Noah's prayer for saving his son was not after the end of the Flood, as shown by the arrangement of the Surah Hood, but was just after taking Noah's son by the wave. According to this order, the events of “Salam” (peace) after the end of the Flood’s high-risk scene and Noah’s ignorance of his child’s belief are reinterpreted in new way, as well.
 

Keywords


 
 
[1]. قرآن کریم.
[2]. آلوسی، سیدمحمود (1415). روح المعانی فی تفسیر القرآن العظیم‏‏. بیروت، دارالکتب ‌العلمیه‏.
[3]. ابن­اثیر، عزالدین علی (1374). الکامل فی التاریخ. مترجم: ابوالقاسم حالت و عباس خلیلی‏، تهران، نشر داد.
[4]. ابن­اشعث، محمدبن­محمد (؟). الجعفریات. تهران، مکتبه­النینوی­الحدیثه.
[5]. ابن­عاشور، محمدبن­طاهر (؟).  التحریر و التنویر. بی‌جا، بی‌نا.
[6]. ابن­عجیبه، احمدبن­محمد (1419). البحر المدید فی تفسیر القرآن المجید. قاهره، ناشر دکتر حسن عباس زکی.
[7]. ابوالفتوح رازی، حسین­بن­علی(1408)‏. روض الجنان و روح الجنان فی تفسیرالقرآن. مشهد، بنیاد پژوهش­های اسلامی آستان قدس رضوی.
[8]. اندلسی، ابوحیان محمد­بن­یوسف (1420). البحر المحیط فی التفسیر. بیروت، دارالفکر.
[9]. بحرانی، سید هاشم (1416). البرهان فی تفسیر القرآن. تهران، بنیاد بعثت.
[10]. بیضاوی، عبدالله­بن­عمر (1418). أنوارالتنزیل و أسرارالتأویل. بیروت، دار احیاءالتراث­العربی‏.‏
[11]. راوندی کاشانی، فضل­الله­بن­علی (1376). النوادر. تهران، بنیاد فرهنگ اسلامی کوشان­پور.
[12].‏ زمخشری، محمود (1407). الکشاف عن حقائق غوامض­التنزیل. بیروت، دارالکتاب­العربی‏.‏
[13]. شبر، سید عبدالله (1412). تفسیرالقرآن­الکریم. بیروت، دارالبلاغه ­للطباعه و النشر.
[14]. شریف لاهیجی، محمدبن­علی (1373). تفسیر شریف لاهیجی. تهران، دفتر نشر داد.
[15]. صادقی تهرانی، محمد (1365). الفرقان فی تفسیرالقرآن بالقرآن. قم، انتشارات فرهنگ اسلامی.
[16]. صدوق، محمدبن­علی (1378). ‏ عیون أخبارالرضا(ع). تهران، نشر جهان‏.
[17]. ـــــــــــــ (1413). من لا یحضره­الفقیه. قم، دفتر انتشارات اسلامی.
[18]. صفار، محمدبن­حسن (1404). بصائرالدرجات فی فضائل آل محمّد(ص). قم، مکتبه آیه ­الله المرعشی النجفی.
[19]. طباطبایی، سید محمدحسین (1374).  المیزان فی تفسیرالقرآن. مترجم: سید محمد باقر موسوی همدانی‏، قم، جامعۀ مدرسین حوزۀ علمیه‏.
[20]. طبرسی، فضل­بن­حسن (1372). مجمع­البیان فی تفسیرالقرآن. تهران، انتشارات ناصرخسرو‏.
[21].‏ طبری، ابوجعفر محمدبن­جریر (1412). جامع البیان فی تفسیرالقرآن‏. بیروت، دارالمعرفه‏‏.
[22]. طنطاوی، سید محمد (؟). التفسیرالوسیط للقرآن­الکریم. بی‌جا، بی‌نا.
[23]. طوسی، محمدبن­حسن ‏(؟). التبیان فی تفسیرالقرآن. بیروت‏، دار احیاء التراث­العربی‏.
[24]. عیاشی، محمدبن­مسعود (1380). تفسیرالعیّاشی. تهران، المطبعه­العلمیه.
[25]. فخر رازی، محمدبن­عمر (1420)، مفاتیح­الغیب‏. بیروت، دار احیاء التراث­العربی‏.
[26].کاشانی، ملا فتح­الله (1423). زبده­التفاسیر. قم، بنیاد معارف اسلامی.
[27]. کلینی، محمدبن­یعقوب­بن­اسحاق (1407). الکافی. تهران، دار الکتب­الإسلامیه.
[28]. گلدزیهر، ایگناس (1357). درس­هایی دربارۀ اسلام. مترجم: علی­نقی منزوی، تهران، کمان­گیر.
[29]. مراغی، احمدبن­مصطفی (بی‌تا). تفسیرالمراغی. بیروت، داراحیاء التراث­العربی.
[30]. مصطفوی، حسن (1380). تفسیر روشن. تهران، مرکز نشر کتاب.
[31]. مکارم شیرازی، ناصر (1374). تفسیر نمونه. تهران، دار الکتب­الإسلامیه.
[32]. نخجوانی، نعمت­الله­بن­محمود (1999).  الفواتح الإلهیه و المفاتح­الغیبیه. مصر، دار رکابی للنشر.
[33]. نیل­ساز، نصرت (1387). بررسی و نقد دیدگاه ونزبرو دربارۀ تثبیت نهایی متن قرآن. مقالات و بررسی­ها، تهران، تابستان 1387، دفتر 88، صص 151ـ170.
[34]. یعقوبی، احمد (1371). ‌تاریخ یعقوبی. مترجم: محمدابراهیم آیتی، تهران، شرکت انتشارات علمی و فرهنگی.