The Position of Hadith in Understanding Qur'an: A Comparison between Mirza Mahdi Isfahani's and Akhbaris' Opinions

Document Type : Research Paper

Authors

1 Associate Professor in Quran and Hadith Sciences, University of Tehran

2 Ph. D Candidate in Quran and Hadith Sciences, University of Tehran

3 Profesor in Quran and Hadith Sciences, University of Tehran

Abstract

Mirza Mahdi Gharawi Isfahani, the founder of Khorasan school of thought, known as "Maktab-i Tafkik" (the School of Epistemological Distinction/or School of Seperation), is considered one of the contemporary Qur'an researchers, in addition to possessing absolute ijtihad and proficiency in intellectual sciences. The evidence for this claim is that some of his works belong to the category of Qur'an sciences, such as: “Maʼaref al-Qur'an”, “A Letter to Prince Afsar”, “A Treatise on Cause of I'jaz of Glorious Qur'an”, etc. He based his epistemic views on Qur'anic verses and traditions, and this tendency towards oral tradition and transmission has caused him, who is the first propagator of the Usuli school of Mirza Muhammad Hossein Naini, to be included in the group of Akhbaris. Akhbaris do not regard Usul al-fiqh (Principles of Islamic Jurisprudence) as a method for understanding Qura'nic teachings; On the contrary, they consider it to be derived from public knowledge, while Ayatollah Gharawi Isfahani laid stress on the necessity for Usul al-fiqh. Furthermore, some Akhbaris do not believe in the authoritativeness of Qur'anic clear texts (nusus) and do not regard the literal, manifest meanings (zawahir) of Holy Qur'an as valid proofs after searching for separated indications, while Mirza Mahdi Isfahani believes in the authoritativeness of them (i.e. Qur'anic clear texts). Therefore, the present article seeks to provide a detailed comparison of his viewpoint on the position of Hadith in understanding Qur'an with the Akhbaris' approach to this issue, and to explain their differences.

Keywords


[1]. استرآبادی، محمدامین (1424). الفوائد المدنیة. قم، مؤسسة النشر الإسلامی التابعة لجماعة المدرسین.
[2]. اسلامی، حسن (1390). رؤیای خلوص بازخوانی مکتب تفکیک. قم، بوستان کتاب.
[3]. آقا بزرگ تهرانی (1430). نقباء البشر فی قرن الرابع عشر. بیروت، داراحیاء التراث العربی.
[4]. بحرانی، شـیخ یوسـف (١٤٠٥). الحـدائق النّاضـرة فـی احکـام عتـرة الطّـاهرة. بیروت، دارالاضواء.
[5]. بنی هاشمی، سید محمّد (1395). شرح محتوایی رسالۀ قرآنی تبارک. تهران، منیر.
[6]. تولایی، شیخ محمود، مادة عالم التشریع و صورته. نسخۀ خطی، کتابخانۀ آستان قدس رضوی.
[7]. جمعی از نویسندگان (1394). احیاگر حوزۀ خراسان. تهران، انتشارات آفاق.
[8]. حر عاملی، محمد بن حسن‏ (؟). الفوائد الطوسیة. بی‌جا، بی‌نا.
[9]. حکیمی، محمدرضا (1393). مکتب تفکیک. قم، دلیل ما.
[10]. سروش، جمال (1395). عقل در حکمت متعالیه و مکتب تفکیک. قم، مؤسسۀ آموزشی پژوهشی امام خمینی(ره).
[11]. شاهرودی، محمدرضا (1391). «اعتبارسنجی ظواهر آیات قرآن از منظر أخباریون». مجلۀ فقه و مبانی حقوق اسلامی، تهران، شمارۀ 2، پاییز و زمستان.
[12]. شریفی، محمد (1393). تحلیل و نقد دیدگاه ها اخباریان در حوزۀ تفسیر و علوم قرآنی. دانشگاه تهران.
[13]. طارمی، حسن (1391). «جستاری در باب اخباریگری و نسبت آن با رهیافت‏ و منظومۀ معرفتی میرزا مهدی غروی اصفهانی: بخش یکم»‏. مجلۀ سفینه، شمارۀ 34، بهار.
[14]. طباطبایی، سید محمد کاظم (1390). تاریخ حدیث. قم، دارالحدیث.
[15]. غروی اصفهانی، میرزا مهدی. اساس معارف القرآن. نسخۀ خطی نمازی شاهرودی.
[16]. ـــــــــــــ . الاصول الوسیط. نسخۀ خطی علی اکبر صدرزاده.
[17]. ـــــــــــــ . المواهب السنیّه. نسخۀ خطی علی اکبر صدرزاده.
[18]. ـــــــــــــ . بعد ما عرفت. نسخۀ خطی علی اکبر صدرزاده.
[19]. ـــــــــــــ . مصباح الهدی. نسخۀ خطی علی اکبر صدرزاده.
[20]. فیض کاشانی، محسن (1349). حق المبین فی تحقیق کیفیة التفقه فی الدین. تهران، سازمان چاپ دانشگاه.
[21]. ـــــــــــــــــ (1387). الاصول الاصلیة. تهران، مدرسۀ عالی شهید مطهری.
[22]. قیصری، احسان (1367). دایرة المعارف بزرگ اسلامی،‌ مدخل اخباریان. تهران، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی.
[23]. ملکی میانجی، محمدباقر. تقریرات اصول فقه. نسخۀ خطی.
[24]. نمازی شاهرودی، شیخ علی (1409). مستدرک سفینة البحار. تهران، مؤسسۀ بعثت.