An Analysis of the Prophet Moses’ Story based on Jaap Lintvelt's Theory

Document Type : Research Paper

Authors

1 Ph.D. student of Quran and Hadith Sciences, University of Isfahan;

2 Associate Professor of Quran and Hadith Sciences, University of Isfahan,

Abstract

The complexity of the biography and mission of the Prophet Moses, peace upon him, in the Holy Quran, especially in comparison with the narrative in the Holy Scripture, requires a fresh exploration into the body of the story. This research is of a descriptive-analytic nature aimed at analyzing the narrative style and linguistic elements based on the Jaap Lintvelt's theory with a suggestion for solving complexities and resolving outer conflicts by justifying the inconsistencies between the Qur'anic stories and old texts. According to the theory, an analysis of the type of narration, comprising a description of the settings for the consistent and inconsistent stories, is attempted. The findings of the analysis reveal that the story of Moses, peace upon him, has been recounted inconsistently in terms of the "narration" genre, combining the textual and activist literature. The point of view is objective, omniscient point of view, and the plot pattern is structurally self-contained. The model role in the biography of Moses, peace upon him, confronts the audience with the most didactic interpretations, and, using a fine processing of the narration constituents, the omniscient depicts for the audience the spiritual journey in the most challenging individual and social aspects of life, thus rendering the Quranic rhetoric lucid and eloquent for the addressee.

Keywords


[1]. قرآن کریم
[2]. اخوت، احمد (1371). دستور زبان داستان. اصفهان، فردا.
[3]. اسکولز، رابرت (1387). عناصر داستان. ترجمۀ فرزانه طاهری، چاپ سوم، تهران، مرکز.
[4]. ایگلتون، تری (1390). پیش درآمدی بر نظریۀ ادبی. ترجمۀ عباس مخبر، چاپ ششم، تهران، مرکز.
[5]. بامشکی، سمیرا (1393)، روایت شناسی داستان‌های مثنوی، تهران، هرمس.
[6]. تایسن، لیس (1387). نظریه‌های نقد ادبی معاصر. ترجمۀ مازیار حسین‌زاده و فاطمه حسینی، تهران، حکایت قلم نوین.
[7]. تولان، مایکل (1386). روایت‌شناسی: درآمدی زبان شناختی ـ انتقادی. ترجمۀ سیده فاطمه علوی و فاطمه نعمتی، تهران، سمت.
[8]. جعفری، حسینعلی (1376). بررسی هنری بهترین قصه‌های قرآن. تهران، حوزه هنری.
[9]. حری، ابوالفضل (1388). «مولفه های زمان و مکان روایی در قصص قرآنی». مجله ادب‌پژوهی، شماره7ـ8.
[10]. حسینی، محمد (1392). ریخت شناسی قصه های قرآن. چاپ سوم، تهران، ققنوس.
[11]. صالحی‌نیا، مریم (1394). قدسیت و ساختار: جستاری در روایت‌شناسی تطبیقی متون قدسی. تهران، نگاه معاصر.
[12]. لینت ولت، ژپ (1390). رساله­ای در باب گونه‌شناسی روایت و نقطه دید. ترجمۀ علی عباسی و نصرت حجازی، تهران، علمی فرهنگی.
[13]. مارتین، والاس (1386). نظریه­های روایت. ترجمۀ محمد شهبا، چاپ سوم، تهران، هرمس.
[14]. معموری، علی (1392). تحلیل روایت در قرآن: بررسی توالی منطقی. تهران، نگاه معاصر.
[15]. مکاریک، ایرناریما (1388). دانشنامۀ نظریه‌های ادبی معاصر. ترجمۀ مهران مهاجر و محمد نبوی، چاپ سوم، تهران، آگه.
[16]. ملبوبی، محمد تقی (1380). تحلیلی نو از قصص قرآن. تهران، امیر کبیر.
[17]. مندنی پور، شهریار (1398). ارواح شهرزاد. چاپ سوم، تهران، ققنوس.
[18]. میرصادقی، جمال (1391). شناخت داستان. تهران، سخن.
[19]. میر عابدینی، حسن ( 1386). صد سال داستان نویسی ایران. چاپ چهارم، جلد اول، تهران، چشمه.
[20]. هرمن، دیوید (1391). روایت شناسی ساختارگرا. دانشنامۀ روایت شناسی، ترجمۀ محمد راغب، زیر نظر فرزان سجودی، تهران، علم.
[21]. یونسی، ابراهیم (1386)، هنر داستان نویسی، چاپ نهم، تهران، نگاه.
[22]. Daivid.Crystal. (1992). An Encyclopedic Dictionary of language and language. Oxford.
[23]. Gentte, Gerard (1972). Figures III. Paris. Seuhl.
[24]. Greimas, actants; Hamon, (1977) a; Grivel, Charles (1973).Production, de l, interet Romanesque.
[25]. Hamon.Philippe (1974).Analyse du recit: elements pour UN Lexique, Le Francais Moderne, XLII, 2.
[26]. Hawkes.Terence (1977).Structuraism and Semiotics.London.Routledge.
[27]. Ingarden, Roman (1972). Das literarische Kunstwerk. Tubingen. Max Niemeyer.
[28]. Lintvelt, jaap (1981). Essai, de typologic narrative: le point de vue, Paris: Jose cort.
[29]. Prince, Geraid (1973). Introduction and I, etude du narrataire.Poetique; Rousset, 1979.
[30]. PRopp, Vladimir (1970), fonctions, Morphologie du conte, Paris, Seuil; Bremond, (1973), roles actantiles.
[31]. Silverman.Kaja. (1983).The subject of Semiotics. New York. Oxford university press.
[32]. Sless.David (1986). In search of Semiotics London. Room Helm.