[1]. قرآن کریم.
[2]. ابن‌کثیر، اسماعیل بن عمر البصروی الدمشقی (1419ق). تفسیر القرآن العظیم. تحقیق: عبدالعزیز غنیم و محمد احمد عاشور و محمد ابراهیم البنا، قاهره: دار الشعب.
[3]. احسانی‌فر لنگرودی، محمد (1384ش). «طرحی نو در تبیین غنای تفسیری در احادیث اهل‌بیت(ع)». فصلنامۀ علوم حدیث، شماره 35 و 36، ص258ـ273.
[4]. بحرانی، سیدهاشم (1416ق). البرهان فی تفسیر القرآن. تهران: بنیاد بعثت.
[5]. برقی، احمد بن محمد بن خالد (1371ق). المحاسن. محقّق: جلال‌الدین محدّث، قم: دار الکتب الاسلامیّه، چاپ دوم.
[6]. بروجردی، سید محمدابراهیم (1366ش). تفسیر جامع. تهران: انتشارات صدر، چاپ ششم.
[7]. تمیمی آمدی، عبدالواحد بن محمد (1410ق). غررالحکم و دررالکلم. محقّق: سیدمهدی رجائی، قم: دارالکتاب الاسلامی، چاپ دوم.
[8]. ثقفی تهرانی، محمد (1398ق). تفسیر روان جاوید. تهران: انتشارات برهان، چاپ سوم.
[9]. جصاص، احمد بن علی (1405ق). احکام‌القرآن. تحقیق: محمدصادق قمحاوی، بیروت: دار احیاء التّراث العربی، چاپ اول.
[10]. جوادی عاملی، عبدالله (1389ش). تسنیم. محقّق: مجید حیدری‌فر، حسن جلیل، تهران: مرکز نشر اسراء.
[11]. حسینی شاه عبدالعظیمی، حسین بن احمد (1363ش). تفسیر اثنی عشری. تهران: انتشارات میقات.
[12]. رضایی اصفهانی، محمدعلی (1383ش). «سبکی نوین در تفسیر روایی روش‌شناسی کتاب التّفسیر الاثری الجامع». بیّنات، شماره 44، ص 108ـ135.
[13]. سیوطی، عبدالرّحمن بن ابی‌بکر (1414ق). الدّرالمنثور فی تفسیر الماثور. بیروت: دارالفکر.
[14]. صادقی تهرانی، محمد (1365ش). الفرقان. قم: انتشارات فرهنگ اسلامی، چاپ دوم.
[15]. طباطبایی، محمدحسین (1417ق). المیزان فی تفسیر القرآن. قم: دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعۀ مدرّسین حوزۀ علمیّه قم، چاپ پنجم.
[16]. عاشور، علی (1431ق). الجواهر فی تفسیر القرآن. بیروت: دار نظیر عبود.
[17]. عروسی حویزی، عبد علی بن جمعه (1415ق). نورالثّقلین. قم: انتشارات اسماعیلیان، تحقیق: سیدهاشم رسولی محلاتی.
[18]. عمید زنجانی، عباسعلی (1373ش). مبانی و روش‌های تفسیر قرآن. تهران: سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، چاپ چهارم.
[19]. العیاشی، محمد بن مسعود السلمی السمرقندی (1380ق). کتاب التفسیر. تحقیق: سیّد هاشم رسولی محلاتی، تهران، چاپخانه العلمیه.
[20]. فیض کاشانی، ملامحسن (1415ق). تفسیر الصافی. تهران: انتشارات الصّدر.
[21]. قاسمی، محمد جمال الدّین (1418ق). محاسن التّأویل. تحقیق: محمد باسل عیون السود، بیروت: دارالکتب العلمیة.
[22]. قرطبی، محمد بن احمد (1364ش). الجامع لاحکام القرآن. تهران: انتشارات ناصرخسرو.
[23]. قمی مشهدی، محمد بن محمدرضا (1368ش). کنز الدّقائق و بحرالغرائب. تهران: سازمان چاپ و انتشارات وزارت ارشاد اسلامی.
[24]. کلینی، محمد بن یعقوب بن اسحاق (1407ق). الکافی. محقّق: علی‌اکبر غفّاری و محمد آخوندی، تهران: دارالکتب الاسلامیّه، چاپ چهارم.
[25]. مسعودی، عبدالهادی (1384ش). «تفسیر روایی به روایت دیگر». فصلنامۀ علوم حدیث، سال دهم، شماره1ـ2 (پیاپی36).
[26]. مظهری، محمد ثناء‌الله (1412ق). التّفسیر المظهری. تحقیق: غلام‌نبی تونسی، پاکستان: مکتبه رشدیّه.
[27]. معرفت، محمدهادی (1388ش). التّفسیر و المفسّرون فی ثوبه القشیب. جلد دوم، قم: تمهید.
[28]. ــــــــ (1390ش). التّفسیر الاثری الجامع. جلد اول، مترجم: جواد ایروانی، قم: تمهید.
[29]. مهریزی، مهدی (1389ش). «روایات تفسیری شیعه ـ گونه‌شناسی و حجیت». نشریۀ علوم حدیث، شمارۀ 55، صفحات 3ـ36.
[30]. موسوی سبزواری، سید عبدالاعلی (1409ق). مواهب‌الرّحمن فی تفسیر القرآن (حمد تا مائده). بیروت: موسسۀ اهل‌البیت(ع)، چاپ دوم.
[31]. میبدی، احمد بن محمد (1371ش). کشف‌الاسرار و عدّة‌الابرار. تحقیق: علی‌اصغر حکمت، تهران: انتشارات امیرکبیر، چاپ پنجم.
)