Quran's Miracle as a Foundation of Quran's Interpretation; analysis and Judgment

Document Type : Research Paper

Author

Abstract

Abstract:
From prescriptive point of view, Quran's miracle as a basis of interpretation means that this belief in the interpretation process has a determinant effect and such a belief is a necessity of a valid interpretation. This claim among Quran's researches has both advocates and opponents. This study believes this claim has a fundamental ambiguity from two points. From analysis view, "Quran's miracle" is nothing but miracle theories which are not the same. Also, foundation of interpretation cannot be extracted from interpretation or interpretation nature. Considering two points above, this paper let the foundation of interpretation's revising factors criticize them and indicates that some of these theories could not find relation with interpretation and some others are based on interpretation. From another point of view, interpretation has diverse types and some of miracle theories will be considered as basis for some of interpretation types.

Keywords

References

[۱]. ابن حزم، ابو محمد علی بن احمد (بی‏تا).  الفصل فی الملل و الاهواء و النحل. ج3، قاهره، مکتبة السلام العالمیه.
[۲]. ابوزید، نصر حامد (1385). معنای متن. ترجمۀ مرتضی کریمی‏نیا، تهران، طرح نو.
[۳]. اخوان مقدم، زهره (1394). از دریا به آسمان: اصول تفسیر قرآن کریم برگرفته از روایات اهل‌بیت(ع). تهران، دانشگاه امام صادق(ع).
[۴]. اسعدی و همکاران (1391). آسیب‏شناسی جریان‏های تفسیری. ج1، قم، پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
[۵]. بابایی، علی اکبر (1379). روش‏شناسی تفسیر قرآن، قم، پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
[۶]. پاکتچی، احمد، (1386). مدخل «تفسیر» در دایرة‌المعارف بزرگ اسلامی، تهران، دایرة‌المعارف بزرگ اسلامی.
[۷]. پوررستمی، حامد (1391). مبانی فهم و تفسیر قرآن با تکیه برآموزه‏های نهج البلاغه. تهران، دانشگاه تهران.
[۸]. جلیلی، سیدهدایت (1390). پژوهش در تفسیرپژوهی قرآن. تهران، سخن.
[۹]. جلیلی، سیدهدایت (1393). تفسیر موضوعی؛ چیستی، بنیان‏ها و پیش‏فرض‏ها. قم، بوستان کتاب.
[۱۰]. حسنی، حمیدرضا (1388). عوامل فهم متن. تهران، هرمس.
[۱۱]. خویی، ابوالقاسم (1401). البیان فی تفسیر القرآن. بیروت، دارالزهراء.
[۱۲]. راد، علی (1390). مبانی کلامی امامیه در تفسیر قرآن. تهران، سخن.
[۱۳]. رضایی اصفهانی، محمد علی (1380). پژوهشی در اعجاز علمی قرآن. قم، انتشارات مبین.
[۱۴]. رضایی اصفهانی، محمد علی (1393). مبانی و قواعد تفسیر. قم، مرکز بین‌المللی ترجمه و نشر المصطفی(ص).
[۱۵]. سیفی مازندرانی، علی اکبر (1428ق). دروس تمهیدیه فی القواعد التفسیریه. ج1، قم، موسسة النشر الاسلامی.
[۱۶]. شاکر، محمدکاظم (1382). مبانی و روش‏های تفسیری. قم، مرکز جهانی علوم اسلامی.
[۱۷]. شایع، محمد، (1416). اسباب اختلاف المفسرین. ریاض، مکتبة العبیکان.
[۱۸]. شهرستانی، ابوالفتح محمد بن ابوالقاسم (1387ق). الملل و النحل. ج1، بیروت.
[۱۹]. صفوی، سید محمدرضا (1391). بازخوانی مبانی تفسیر قرآن. قم، پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی.
[۲۰]. عمید زنجانی، عباسعلی (1385). مبانی و روش تفسیر قرآن. تهران، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
[۲۱]. فاکر میبدی، محمد (1393). مبانی تفسیر روایی. تهران، پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی.
[۲۲]. فنیسان، مسعود بن عبدالله (1418). اختلاف المفسرین، اسبابه و آثاره. ریاض، دار اشبیلیا.
[۲۳]. قاسم‏پور، محسن (1389). اعجاز قرآن؛ تاریخ و تحلیل. کاشان، دانشگاه کاشان.
[۲۴]. محمود محمد، یعقوب طاهر (1425). اسباب الخطا فی التفسیر: دراسة تأصیلیه. دمام، دار بن الجوزی.
[۲۵]. معرفت، محمدهادی (1412ق). التمهید فی علوم القرآن. ج4، قم، جامعۀ مدرسین.
[۲۶]. مؤدب، رضا (1388). مبانی تفسیر قرآن. قم، دانشگاه قم.
[۲۷]. نفیسی، زهرا (1389). آسیب‏شناسی جریان تفسیر علمی قرآن: آسیب‏شناسی جریان‏های تفسیری. ج1، قم، پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
[۲۸]. نکونام، جعفر (۱۳۸۸). «تفسیر تاریخی»، پژوهش دینی، شمارۀ 19، پاییز و زمستان، ص۴۱-۶۸.
[۲۹]. واعظی، احمد (1390). نظریه تفسیر متن. قم، پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
[۳۰]. یدالله پور، بهروز (1383). مبانی و تاریخ تفسیر موضوعی. قم، دارالعلم.
Quranic Sciences and Tradition
Volume 48, Issue 2
Autumn - Winter
February 2015
Pages 181-194

Files

Share

How to cite

Statistics