قرآن کریم
ابن فارس، احمد. (1979). «معجم مقاییس اللغه». مصحح: عبدالسلام محمد هارون، بیروت: دارالفکر.
ابن منظور، ابوالفضل جمال الدین محمدبن مکرّم. (2000). لسان العرب، بیروت: دارصادر.
إبن وهب، محمدبن علی (إبن دقیق العید). (2005). أحکام الأحکام شرح عمده الأحکام. مصحح: مصطفی شیخ مصطفی و مدثرسندس، بیروت: مؤسسه الرساله.
بشیر، خلیل خلف. (2010). «السیاق انماطه و تطبیقاته فی التعبیر القرآنی». مجله القادسیه فی الآداب و العلوم التربویه، جامعه بصره، مجلد 9، عدد2.
حسن، عبدالواحد. (1999). التنافر الصوتی و الظواهر السیاقیه. قاهره: دارالوفاء للطباعه و النشر.
حیدرعوض، فرید. (2005). علم الدلاله. قاهره: مکتبه الآداب.
رجبی، محمود. (1391). روش تفسیرقرآن. قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
زرکشی، بدرالدین محمدبن عبدالله. (2006). البرهان فی علوم القرآن. تحقیق ابوالفضل الدمیاطی؛ قاهره: دارالحدیث.
زمخشری، ابوالقاسم محمود بن عمر. (1998). أساس البلاغه. مصحح: عبدالرحیم محمود، بیروت: دارالمعرفه.
زیدی، ابتهال کاصد یاسر. (1424). «البحث الدلالی فی التبیان فی تفسیر القرآن». رساله دکتری، به راهنمایی دکتر علی جمیل السامرائی، رشته زبان و ادبیات عربی، دانشکده التربیه للبنات، دانشگاه بغداد.
سعران، محمود. (1962). علم اللغه. مصر: دارالمعارف.
صدر، سید محمدباقر. (1406). دروس فی علم الأصول. بیروت: دارالکتب اللبنانی، مکتبه المدرسه.
طباطبایی، محمدحسین. (1390). المیزان فی تفسیر القرآن. بیروت: مؤسسه الأعلمی للمطبوعات.
عباس، حامد کاظم. (2004). الدلاله القرآنیه عند الشریف المرتضی (دراسه لغویه). چاپ اول، بغداد: دارالشؤون الثقافیه.
فوزی عیسی، رانیا. (2008). علم الدلاله النظریه و التطبیق. اسکندریه: دارالمعرفه الجامعیه.
کنعانی، سیدحسین. (1384). «سیر تحول کاربرد سیاق در تفسیر». مجله مشکوه، شماره 87.
مصطفی، عواطف کنوش. (2007). الدلاله السیاقیه عنداللغویین. لندن: دارالسیاب للطباعه و النشر.
)