TY - JOUR ID - 75425 TI - بهره‌گیری از سیاق متنی در معناشناسی ساختگرای قرآن کریم JO - پژوهش های قرآن و حدیث JA - JQST LA - fa SN - 2008_9430 AU - فائز, قاسم AU - خوش منش, ابوالفضل AU - ذوعلم, آسیه AD - استاد گروه علوم قرآن و حدیث دانشگاه تهران AD - دانشیار گروه علوم قرآن و حدیث، دانشگاه ، تهران، ایران AD - دانشجوی دکتری گروه علوم قرآن و حدیث Y1 - 2019 PY - 2019 VL - 52 IS - 1 SP - 95 EP - 115 KW - روابط معنایی KW - سیاق متنی KW - قرآن KW - معناشناسی ساختگرا DO - 10.22059/jqst.2020.280611.669288 N2 - معناشناسی ساختگرای قرآن، معنای واژگان را با استفاده از متن قرآن و از طریق روابط هم‌نشینی و جانشینی واژگان تعیین می‌کند. در این روش، توجه به واحدهای زبانیِ «واژه» و «جمله»، بدون درنظر گرفتن «گفتمان» صورت می‌گیرد. بنابراین بخشی از سیاق متنی آیات در شناخت معنا لحاظ نمی‌شود. پژوهش حاضر با هدف افزایش دقت در معناشناسی ساختگرای قرآن، درصدد است با استفاده از روش توصیفی ـ تحلیلی، چگونگی به‌کارگیری روابط معنایی میان جملات و نیز جانشینان مفهومی را در جهت بهره‌گیری از سیاق متنی، بررسی نماید. بنابراین با تعریف روابط معنایی مکمّلی، تقابلی و اشتدادی میان جملات، روابط متناظر میان واژگان، بیش از آنچه از طریق تک‌جمله تعیین می‌شد، به دست می‌آید. نیز توجه به جانشینان مفهومی واژه، که توصیف یا مصادیقی از یک مفهوم اند، ویژگی‌های بیشتری از واژه را نمایان می‌کند. با این ملاحظات، علاوه بر افزایش تعداد هم‌نشینان و جانشینان، نوع رابطۀ واژگان دقیق‌تر تعیین می‌شود. UR - https://jqst.ut.ac.ir/article_75425.html L1 - https://jqst.ut.ac.ir/article_75425_0e4ab546349585f89e55abdf43a7bb0c.pdf ER -