%0 Journal Article %T رهیافتی بر تشخیص احادیث زمانمند و غیرزمانمند %J پژوهش های قرآن و حدیث %I دانشگاه تهران %Z 2008_9430 %A حسن بگی, علی %D 2021 %\ 08/23/2021 %V 54 %N 1 %P 66-45 %! رهیافتی بر تشخیص احادیث زمانمند و غیرزمانمند %K تعمیم‌پذیری %K تعمیم‌ناپذیری %K حدیث %K راهکارها %K زمینه‌ها %R 10.22059/jqst.2021.319411.669700 %X در میان دانش­های حدیثی، «فقه­الحدیث» از جایگاه رفیعی برخوردار است. بر این پایه، دانشیان حدیث با کاربست قواعد  فهم حدیث، تلاش کرده­اند تا حدیث، روشمندانه فهم گردد. از سوی دیگر همواره فهم حدیث دچار آسیب­هایی گشته است. «تعمیم‌گرایی» یا تسری دادن آموزة حدیثی دربارة فرد، گروه، زمان و مکان خاصی  به افراد، گروه‌ها، زمان­ها و مکان­های دیگر از آسیب­هایی است که گاه فهم مقصود اصلی گوینده را تهدید می­کند. این نوشتار درصدد راه­های تشخیص گزاره­های حدیثی «تعمیم­ناپذیر» از گزاره­های حدیثی «تعمیم­پذیر» و بررسی زمینه­های پدیداری «تعمیم‌گرایی» است. با توجه به شأن صدور، تصریح معصوم، بی­تأثیری رفتاری در زمانی دیگر، نبودن مصداق در شرایط امروزی، متکلم بودن پیامبر و امام و توجه به مَصَبِّ حدیث می­توان به تفکیک میان گزاره­های حدیثی تعمیم­پذیر از تعمیم­ناپذیر اقدام کرد. %U https://jqst.ut.ac.ir/article_85151_70dd209efb1d25af035abfa1ecfc5dad.pdf