%0 Journal Article %T کاوشی در صورت و محتوای نامۀ امام علی(ع) به عثمان بن حنیف (بر اساس رویکرد سبک‌شناسی ساختارگرا) %J پژوهش های قرآن و حدیث %I دانشگاه تهران %Z 2008_9430 %A بشارتی, فاطمه %A عبدالهی, حسن %A سیدی, حسین %A آباد, مرضیه %D 2020 %\ 08/22/2020 %V 53 %N 1 %P 29-50 %! کاوشی در صورت و محتوای نامۀ امام علی(ع) به عثمان بن حنیف (بر اساس رویکرد سبک‌شناسی ساختارگرا) %K امام علی(ع) %K سبک‌شناسی ساختارگرا %K سبک‌شناسی لایه‌ای %K نامۀ 45 %R 10.22059/jqst.2020.296280.669460 %X پژوهش حاضر با تکیه بر رویکرد سبک­شناسی ساخت­گرا و با استفاده از روش سبک‌شناسی لایه­ای به تحلیل و توصیف نامۀ 45 نهج­البلاغه پرداخته ­است. هدف پژوهش کشف روابط و پیوندهای نهان میان عناصر زبانی و جنبه­های معنایی متن و به­ دنبال آن، آشکار ­ساختن انگیزه و افکار مؤلف است. نتایج پژوهش به این شرح است: امام علی(ع) در راستای انتقال شیوا و مؤثر اندیشه­ها و احساسات خود، در ساختی همگون و منظم، از تمام امکانات زبانی و بیانی بهره گرفته­اند؛ هرچند کاربرد پر بسامد توازن­های آوایی (در سطح واج، واژگان و نحو) و بسامد بالای اسالیب انشائی، ساختار این نامه را به گفتمان خطابی نزدیک نموده و بر جنبشی­بودن و کنش­گرایی متن افزوده ­است، اما بسامد بالای واژگان محاوره در کنار کاربرد پر تکرار مدالیتۀ عاطفی و قیود شدید تأکیدی، آن­را از بافت رسمی خطابه، دور نموده و عاطفۀ سرشار مؤلف را در فضایی دوستانه و مؤثر و در خطابی عمومی و غیر مستقیم، به مخاطب خود انتقال می­دهد. %U https://jqst.ut.ac.ir/article_78295_14077058f4dabe4bdd130e1675821469.pdf